Miesiąc temu w mury katedry Wniebowzięcia NMP we Włocławku wprowadzono uroczyście Krzyż Światowych Dni Młodzieży i towarzyszącą mu kopię Ikony Salus Populi Romani. Eucharystii o godz. 18.30 przewodniczył biskup pomocniczy włocławski Stanisław Gębicki. Homilię wygłosił wikariusz parafii katedralnej ks. Marcin Topolski.
We wszystkich nawach katedry – wierni. Dominowali uczniowie szkół średnich. Starszy od nich o kilka lat kaznodzieja przekonywał: kto złoży nadzieję w Bogu, zaufa krzyżowi, ten wyzwoli się z lęku, stanie się mężny. Moim zdaniem umocnieniem dla młodych było akcentowanie przez ks. Topolskiego ich pozytywnych cech, zwłaszcza „wyczulenia na autentyczność”. Każdy z nich jest przecież pewien, że tę zaletę posiada. Jednak kapłan nie miał zamiaru im schlebiać. Chciał obudzić w młodym człowieku (a przecież w każdym z nas) ucznia Chrystusa i go uzbroić. Do tego trzeba stanąć w prawdzie. Szczerze odpowiedzieć sobie: czy ja naprawdę kocham Boga? W jaki sposób staram się odwzajemniać Jego bezbrzeżną miłość? Co dotąd uczyniłem, co chcę uczynić w imię tej miłości? Takie pytania zawsze zbijają z tropu tego, kto tkwi w samozadowoleniu, pewności, że w jego relacjach z Bogiem „wszystko jest dobrze”.
Do naśladowania postawy „uczniów Pana, którymi nie możemy się nazywać bez krzyża” zachęcał uczestników liturgii, przed udzieleniem błogosławieństwa pasterskiego, ks. bp Gębicki. Po Mszy św., w programie słowno-muzycznym o św. Janie Pawle II wystąpiła grupa młodzieży z parafii Najświętszego Serca Jezusowego oraz Wszystkich Świętych. Do godz. 21.00 trwała adoracja świętych symboli. Apel Jasnogórski poprowadził o. Mariusz Dębiński OFM, gwardian klasztoru Ojców Franciszkanów. Na nocną adorację przeprowadzono – w procesji ze świecami – Krzyż i Ikonę do kościoła św. Witalisa (seminaryjnego). Znaki nieśli alumni i kapłani; w procesji szli księża moderatorzy i profesorowie WSD z rektorem ks. prałatem Jackiem Szymańskim na czele. Rozważania podczas pierwszej części adoracji (druga miała charakter medytacyjny, indywidualny) prowadził zespół powołaniowy WSD „Kerygma”.
Powrót symboli ŚDM do bazyliki katedralnej nastąpił 30 maja; o godz. 9.00 rozpoczęła się Msza św. z udziałem uczniów szkół położonych na terenie parafii katedralnej oraz wspólnoty ZSK im. ks. Jana Długosza. Eucharystii przewodniczył i homilię wygłosił proboszcz ks. prałat Radosław Nowacki. W trwającej w godzinach przedpołudniowych adoracji Krzyża i Ikony uczestniczyła też młodzież z innych parafii Włocławka i okolic (m.in. NMP Królowej Polski i uczniowie SPSK w Warząchewce Polskiej). Godzi się odnotować bardzo aktywny udział żaków.
Młodzież z całej diecezji, wraz z duszpasterzami, wypełniła katedrę przed godz. 18.30. Mszy św. na pożegnanie symboli ŚDM przewodniczył biskup włocławski Wiesław Mering. Koncelebrowali biskupi: Stanisław Gębicki i emerytowany biskup włocławski Bronisław Dembowski, liczni prezbiterzy, wśród nich kanclerz Kurii Diecezjalnej Artur Niemira i ks. Przemysław Pilarski (raz jeszcze przypomnijmy, że ks. Niemira jest diecezjalnym koordynatorem przygotowań do ŚDM 2016, a ks. Pilarski pełni funkcję diecezjalnego duszpasterza młodzieży). Wielowątkową homilię wygłosił ks. prałat Dariusz Kaliński, proboszcz parafii Wniebowzięcia NMP w Zduńskiej Woli, dziekan dekanatu zduńskowolskiego. Krzyż, przez ofiarę Jezusa Chrystusa, ukazał jako źródło łaski zbawienia; ta ofiara uobecnia się w świętej Eucharystii: również jako przeżywanie męki, śmierci i zmartwychwstania Zbawiciela. Ks. Kaliński zachęcał również do zaufania Maryi, która w znaku świętego wizerunku Salus Populi Romani peregrynuje przez Polskę, przez diecezję włocławską, towarzysząc Krzyżowi ŚDM.
Po homilii nastąpił podniosły obrzęd ustanowienia przez biskupa włocławskiego grupy lektorów, których przygotował i formował ks. Łukasz Matuszak, diecezjalny duszpasterz służby liturgicznej, wikariusz parafii Kościelec Kolski. Czytelne odniesienia miała procesja z darami ołtarza. Idąca w niej m.in. młodzież w strojach stylizowanych na narodowe polskie i brazylijskie, niosła dużych rozmiarów model globu ziemskiego, flagi narodowe Brazylii i Polski, kopie wizerunków Matki Bożej: z Gwadelupy (Nuestra Señora de Guadalupe) i Najświętszej Maryi Panny Jasnogórskiej. Myślę, że dla młodzieży (zwłaszcza męskiej) istotne znaczenie miało niemające cienia ckliwości świadectwo wiary Piotra Ardanowskiego. Jego nazwisko pojawiało się na łamach „Ładu Bożego”. Mimo to przypomnijmy: Piotr pochodzi z parafii Lubicz Górny, jest studentem Politechniki Warszawskiej. Wraz z Martyną Cybulską z parafii Charłupia Mała reprezentował naszą diecezję podczas Mszy św. w Rzymie pod przewodnictwem papieża Franciszka w Niedzielę Palmową 2014 r. z przekazaniem symboli ŚDM przez młodzież brazylijską młodzieży polskiej.
Pod przewodnictwem swoich reprezentantów, na kolanach, młodzież odmówiła Akt duchowego przyjęcia Krzyża ŚDM. Zawierzyła siebie oraz przygotowania do Światowych Dni Młodzieży Kraków 2016 Jezusowi Chrystusowi i Maryi Bogurodzicy. W słowie przed błogosławieństwem ks. bp Wiesław Mering podziękował duchownym i wiernym świeckim zaangażowanym w peregrynację świętych znaków ŚDM po diecezji włocławskiej. Podsumowując wydarzenie, w refleksji do młodzieży powiedział: „Ave Crux, spes unica.Witaj Krzyżu, jedyna nadziejo”. Tak, Chrystus umiera krzyżu, jednak Jego krzyż prowadzi nas w stronę zmartwychwstania, które „jest urzeczywistnione i dotykalne w sakramencie Eucharystii”. W kontekście słów, które papież Franciszek wypowiedział podczas pielgrzymki do Ziemi Świętej w Jerozolimie, przy grobie Zbawiciela: „Jesteśmy wyznawcami Jezusa Chrystusa zmartwychwstałego”, pasterz diecezji włocławskiej stwierdził: „Ojciec Święty wydobył to, co jest istotą wiary. Nic więcej nie da się powiedzieć. Powtórzmy z przekonaniem i wiarą: Ave Crux, spes mea unica. Amen”.
Zatem, dla wzrostu w wierze, powtarzajmy: „Witaj krzyżu, moja jedyna nadziejo”. Uwielbiajmy krzyż jako znak miłości Boga do człowieka, ratujący wolność człowieka. Krzyż tworzy przestrzeń współpracy każdego z nas z Bogiem, zasług i kary. Jest znakiem nadziei obwieszczającej triumf życia nad śmiercią. Krzyż ocala dialog Boga z człowiekiem, do którego wszyscy zostaliśmy zaproszeni. Nawet w świecie nieprawym, niesprawiedliwym, warto i trzeba żyć. I trzeba nieść swój krzyż aż do końca.