Jakie są zasady powoływania nadzwyczajnych szafarzy Komunii św. i kto może takim szafarzem zostać?
Jacek
„Tam, gdzie doradza konieczność Kościoła, z braku szafarzy, także świeccy (...) mogą rozdzielać Komunię Świętą, zgodnie z przepisami prawa” (kan. 230 § 3KPK). Taka jest podstawowa norma, na podstawie której powstała „Instrukcja Konferencji Episkopatu Polski w sprawie formacji i sposobu wykonywania posługi nadzwyczajnych szafarzy Komunii św.” z dnia 22 czerwca 1991 r. Instrukcja ta została zmodyfikowana we wskazaniach Konferencji Episkopatu Polski z dnia 9 marca 2006 r. Na podstawie tego dokumentu biskupi diecezjalni mogą wydać odpowiednią instrukcję w tej sprawie dla swoich diecezji. Biskup diecezjalny zatem do posługi nadzwyczajnego szafarza Komunii św. może powoływać mężczyzn w określonym wieku (np. w archidiecezji poznańskiej jest to wiek od 25 do 65 lat). Do tej posługi może też powoływać siostry zakonne i niewiasty życia konsekrowanego (np. w archidiecezji poznańskiej osoby te mogą udzielać Komunii św. tylko we własnych domach zakonnych i tylko osobom chorym). Jeśli zaistnieje uzasadniona potrzeba, biskup diecezjalny może też udzielić dyspensy od wieku.Kandydaci muszą odznaczać się następującymi przymiotami: wyróżniać się dojrzałością w wierze, a zwłaszcza odznaczać się zdrową pobożnością eucharystyczną i intensywnym życiem sakramentalnym; prowadzić wzorowe życie moralne i być solidnym w życiu małżeńskim, rodzinnym, zawodowym i sąsiedzkim; posiadać odpowiednie kwalifikacje intelektualne i przynajmniej ponadpodstawowe wykształcenie; aktywnie uczestniczyć w życiu parafialnym i cieszyć się poważaniem duchowieństwa i wiernych; odznaczać się sprawnością psychiczną i fizyczną, a także innymi pozytywnymi cechami charakteru, jak: otwarta i służebna postawa wobec drugich, serdeczność oraz łatwość nawiązywania kontaktów z osobami chorymi i w podeszłym wieku. O upoważnienie kandydata do pełnienia posługi nadzwyczajnego szafarza Komunii św. zwraca się proboszcz parafii lub rektor kościoła, po zasięgnięciu opinii innych kapłanów pracujących w parafii i Rady Duszpasterskiej. Pismo kieruje do biskupa diecezjalnego. Biskup udziela upoważnienia na określony czas, dzięki czemu szafarz nadzwyczajny Komunii św. nie zobowiązuje się do tej posługi na całe życie. Po upływie oznaczonego czasu może on nie wyrazić gotowości na jej dalsze spełnianie. Kandydat do pełnienia posługi nadzwyczajnego szafarza Komunii św. musi najpierw odbyć studium przygotowawcze, a później już jako szafarz zobowiązany jest do formacji permanentnej, która ma trojaki poziom: parafialny, rejonowy i ogólnodiecezjalny.