O bł. Kateri, zwanej Lilią Mohawków

Bł. Kateri Tekakwitha – patronka wygnańców, sierot, ludzi wyśmiewanych z powodu wiary, a także ekologów – była Irokezką. Urodziła się w 1656 r. w Ossernenon (obecnie Auresville w stanie Nowy Jork) jako córka pogańskiego wodza plemienia Mohawków. Jej ojciec uchronił matkę, która była chrześcijanką porwaną przez Irokezów, od losu branki.

Dziewczynka miała zaledwie cztery lata, gdy wybuchła epidemia czarnej ospy i wkrótce rodzice zmarli. Tragedia ta odcisnęła także ślad na jej obliczu: przez całe życie miała twarz oszpeconą bliznami i uszkodzony wzrok. Została adoptowana przez ciotkę Karithę oraz wuja Jowanero, w których domu pełniła prace służebne.

Mohawkowie byli jedynym plemieniem indiańskim, które nie zgodziło się na układ pokojowy z Francuzami, toteż w 1666 r. miała się z nimi rozprawić ekspedycja karna. Zbiegli wtedy do puszczy, gdzie odnaleźli ich jezuici i otoczyli opieką, doprowadzając do kilku nawróceń. 5 kwietnia 1667 r. dziewczyna przyjęła chrzest i imię Kateri (Katarzyna).

Wówczas krewni odwrócili się od niej, zaś odmowa pracy w niedzielę i niezgoda na małżeństwo wywołały pogardę, obelgi, a nawet pogróżki ze strony współplemieńców. Wyruszyła więc do jezuickiej misji w Caughnawaga, gdzie znajdowało się osiedle dla ochrzczonych Indian. Uczyła tam dzieci modlitwy i opiekowała się chorymi, a w 1679 r. złożyła ślub czystości. Jej pracowite, pobożne życie zakończyło się w 1680 r., a na kamiennym grobie, który rychło został otoczony kultem, napisano, że była najpiękniejszym kwiatem, który zakwitł wśród Indian. Po śmierci z jej oblicza ponoć miały zniknąć wszystkie blizny. Beatyfikowana w 1980 r. przez Jana Pawła II jako pierwsza przedstawicielka rdzennej ludności Ameryki, została wybrana przez niego na patronkę Światowego Dnia Młodzieży w 2002 r.