Św. Grzegorz Wielki (+ 604) o dobrych i złych czynach

Za tajemniczym zrządzeniem Opatrzności nauczanie od uszu niektórych zostaje oddalone, nie zasługują bowiem, aby łaska ich poruszyła. Konieczne więc jest, najdrożsi bracia, abyśmy we wszystkim, co czynimy, lękali się ukrytych, tajemniczych względem nas zarządzeń wszechmocnego Boga, żeby nasze serce za to, iż nie chce się odwrócić od nowych rozkoszy, nie zasłużyło na to, by sędzia wystąpił przeciw niemu, zsyłając mu straszliwe kary. Psalmista dobrze to rozumiejąc powiedział: „Chodźcie, a oglądajcie dzieła Pana, jakże jest straszny w planach nad synami człowieczymi” (Ps 65, 5). Widział bowiem, iż jeden jest miłosiernie wezwany, drugi zaś, stosownie do żądań sprawiedliwości, zostaje odtrącony; że Pan nad jednym się lituje, a drugich w gniewie karze. Psalmista widząc wyroki Boga nie tylko niezbadane, lecz również w niektórych wypadkach nieugięte, nazwał Go straszliwym w swych wyrokach... Lecz wy, najdrożsi bracia, którzy jesteście w świeckim stanie, zwróćcie oczy waszego ducha na swoje sprawy. Wszystko więc wzajemnie darmo czyńcie. Nie chciejcie za swe czyny na tym świecie szukać nagrody, widząc jak szybko on ginie. Tak jak ukrywacie swe złe czynności, aby ich inni nie widzieli, tak też strzeżcie się, aby dobre nie były wykonane dla ludzkiej chwały. Ani jakiegokolwiek zła ni dobra nie czyńcie dla doczesnej nagrody. Starajcie się mieć Tego za świadka, który będzie waszym sędzią. Niech On teraz widzi ukryte wasze dobre czyny, aby ukazał je publicznie wtedy, gdy będzie wypłacał. Jak swemu ciału, aby nie zamarło, codziennie udzielacie pokarmu, tak dla waszego ducha niechaj codziennym pożywieniem będą dobre wasze czyny. Ciało się żywi pożywieniem, a duch dobrym czynem. Tego, co dajecie ciału, które umrze, nie odmawiajcie duszy, która ma żyć wiecznie.(...)

„Karmię Was tym, czym sam żyję”
w: „Ojcowie żywi” t. 1, Kraków 1978