Bohaterowie poznańskiego Czerwca’56 szczęśliwie doczekali się odkłamania historii i oficjalnego uznania. Represjonowani uczestnicy bydgoskich zajść listopadowych od lat bezskutecznie zabiegają o prawną rehabilitację. W wolnej Polsce wciąż muszą żyć z haniebnym odium „chuliganów” i „niszczycieli mienia społecznego”. Tego nie potrafią zaakceptować. Protestują.
*
Zamieszczamy fragmenty spontanicznego wystąpienia Józefa Borowskiego podczas niedawnej sesji naukowej „ Przełom po przełomie. Bydgoskie wydarzenia roku 1956”.
„Czuję się obrażony! Ciągle czuję się obrażony, gdy mówiąc o moim wyroku, o wyrokach innych uczestników, sięga się do obowiązującego w tamtych czasach prawa, cytuje zapisane przez komunistów paragrafy. Ja nie jestem przestępcą! Nikogo nie zabiłem, nie okradłem. Niech sąd zwróci nam wreszcie honor! Mamy przecież już wolną Polskę. Latami na wolność czekaliśmy. W pięćdziesiątym szóstym działaliśmy pod wpływem chwili; nawet bez większej nadziei, że wywalczymy wiele. Ale stawiliśmy się, nie stchórzyliśmy. Kiedy walczyłem o rehabilitację, sędzia spytał: «Co pan zrobił dla Polski?». Nie uważam się za bohatera – dopuszczam myśl, że może zrobiłem niewiele, może był to ułamek procenta w drodze do wolności, ale jednak był! Nigdy nie będę się tego wstydził! Przestępcami nazwała nas ówczesna władza. Czy teraz zwróci się nam honor?!”.