W połowie września w Ignacjańskim Centrum Formacji Duchowej w Gdyni odbyły się rekolekcje dla kapłanów, które prowadził o. Manuel Casanova – jezuita z Hiszpanii. Wychodząc z założenia, że księża to też ludzie, mówił: – My, kapłani, wszystkich słuchamy, wszystkim radzimy, wszystkim pomagamy, ale kto poniesie nasze ciężary?
Głównym organizatorem trwających od 11 do 14 września rekolekcji była Szkoła Nowej Ewangelizacji „Jezus żyje” z Gdańska Matemblewa. Brało w nich udział ponad 30 kapłanów z Polski; wśród nich dwóch z diecezji włocławskiej: ks. Marcin Idzikowski i ks. Grzegorz Nowicki.
„Nie przywiozłem wam nowej wiedzy. Chcę dać wam Chrystusa i do Niego was zbliżyć”. Słowa o. Manuela zmobilizowały uczestników do otwarcia serc i umysłów na głoszone nauki. Ze spokojem prowadził nas przez kolejne etapy zawierzenia się Jezusowi jako naszemu Panu, odkrywania Bożej miłości, synostwa Bożego, wyrażania skruchy, pojednania, dzielenia Chrystusowego zwycięstwa i wolności od lęków przed porażką, brakiem akceptacji i zmianami. Codziennie odbywały się zajęcia w sześcioosobowych grupach. W grupach tych dzieliliśmy się własnym doświadczeniem Boga w życiu, przemyśleniami nt. relacji z Panem. Dziękowaliśmy Bogu za otrzymane łaski, dzieliliśmy się problemami. Każdy z nas prosił o modlitwę w konkretnych intencjach.
Był też czas przeznaczony na relacje o urzeczywistnianych projektach i planach współpracy (Litania Miast, Klub Pokolenia JP II, ochrona młodzieży przed zgubnym wpływem sekt), na wspominanie czasów seminaryjnych.
Uwieńczeniem rekolekcji był sakrament pojednania, przeprowadzony w atmosferze otwartości i ufności w Miłosierdzie Boże.
Doświadczenie, które umacnia
Rekolekcje przeprowadzone przez o. Manuela były dla mnie czasem odnowienia sakramentu kapłaństwa, czasem wejścia w obecność Jezusa Chrystusa; i to jest najpiękniejsze. Ważna była dla mnie postawa o. Manuela: jego kapłaństwo, doświadczenia, miłość do Zbawiciela. Jego świadectwo jest dla mnie zachętą, aby wszystko oddać Jezusowi; zaufać Mu bezgranicznie i służyć w pokorze.
Na rekolekcjach nie było moralizowania, niepotrzebnej wiedzy, lecz to, co najważniejsze: przyprowadzenie do Jezusa, który przebacza, uwalnia, uzdrawia i namaszcza swoim Duchem. Niezwykłe było również doświadczenie braterstwa kapłanów. Wspólna modlitwa, posługa, dzielenie się przeżyciami – to naprawdę umacnia! Jeśli w centrum jest Chrystus, to On sam działa i nawraca mocą swego Ducha nawet serca kapłańskie.
ks. Rafał