Członkowie regionalnego stowarzyszenia katolickiego – Archikonfraterni Literackiej – upoważnili redakcję PK Diecezji Bydgoskiej do publikacji fragmentów poruszającego listu, jaki był odpowiedzią na ich niedawną akcję przekazania egzemplarzy Pisma Świętego ludziom pozbawionym wolności, osadzonym w zakładach karnych. Pisze Z., więzień:
„Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus! Witam Was, bracia i siostry! [...] Chciałbym podziękować Wam za wszystko, co dla nas robicie. Dziękuję w imieniu swoim, jak i innych osadzonych. Podarowane Pismo Święte czytam po kilka razy dziennie, po kilka minut. Jestem przy Ewangelii według św. Marka. Znam część opisów ze św. Mateusza i Łukasza.
Piszę po to, aby podzielić się z Wami tym, co mnie spotkało. Czytanie Pisma Świętego tchnęło mnie do rozważań na temat przebaczenia. Zaczęło się od rozdziału Ewangelii św. Mateusza 18, 15-22. Zastanowiłem się głęboko. Wiem, jakie grzechy popełniłem wobec moich najbliższych. Modliłem się od tamtego czasu wieczorem z różańcem. Prosiłem Pana, aby dał mi siłę do przebaczenia mojej mamie i drugiej bliskiej mi osobie, a równocześnie, aby sprawił, że i Oni, najbliżsi, mi przebaczą. Prosiłem codziennie. Wiecie, co się stało??? W czwartek niespodziewanie dostałem list od osoby, której przebaczyłem, a w piątek od mojej mamy. Chcę dodać, że od kiedy «siedzę», od mamy dostałem dotychczas jeden list. Nasze relacje po moim zamknięciu były raczej złe. Ten list był drugi. Mama pisała szczerze i ciepło. To jest sprawka mojego «Przyjaciela u góry», Jezusa Chrystusa. Wiem, że to Jezus sprawił, że nienawiść przemieniła się w miłość. Jest mi lżej na sercu. Druga bliska mi osoba pisała w podobny sposób. […] To dla mnie znak, że wiara, Różaniec czynią cuda. […] Będę kończył. Pozdrawiam serdecznie i życzę wielu łask Bożych. Z.”.