Ponad 40 kardynałów, arcybiskupów i biskupów przybyło w niedzielę 25 czerwca do Gniezna, by uczestniczyć w obchodach 1000. rocznicy śmierci bł. Radzyma Gaudentego – pierwszego arcybiskupa metropolity gnieźnieńskiego.
Gnieźnieńskie uroczystości zakończyły 336. Zebranie Plenarne Konferencji Episkopatu Polski, które odbyło się w dniach 23-24 czerwca w Poznaniu. Uroczystej Mszy św. sprawowanej w gnieźnieńskiej katedrze przewodniczył abp Józef Michalik – przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski, a homilię wygłosił Prymas Polski kard. Józef Glemp. Słowa pozdrowienia skierował do zebranych także Ojciec Święty Benedykt XVI.
Świadek męczeństwa
W liście przesłanym na ręce abp. Henryka Muszyńskiego Papież zapewnił o modlitwie i duchowej łączności z wiernymi z archidiecezji gnieźnieńskiej. Przypomniał także postać bł. Radzyma Gaudentego, który – jak napisał – skutecznie tworzył zręby organizacji nowo utworzonej metropolii. ,,Kiedy dziś wspominamy tę znamienną postać, sięgamy samych korzeni Kościoła w Polsce. Dziękujemy Opatrzności Bożej, że jego początki związał z osobami św. Wojciecha – pierwszego męczennika i patrona oraz bł. Radzyma Gaudentego – pierwszego arcybiskupa gnieźnieńskiego, na których świadectwie wiary kolejne pokolenia mogły budować tysiącletnią tradycję życia religijnego w Polsce” – napisał Papież.
Dzieło i życie bł. Radzyma Gaudentego przypomniał także w homilii Prymas Polski kard. Józef Glemp, podkreślając, iż pierwszy arcybiskup gnieźnieński był prawdziwym świadkiem Boga, który stał u fundamentów wątłego jeszcze Kościoła w naszej Ojczyźnie. – On inspirował i dodawał odwagi – mówił kard. Glemp. – Był tym, który ufny w miłość Jezusa Chrystusa tworzył administrację kościelną na ziemiach polskich u zarania naszej państwowości.
Tam też jest Bóg
Prymas Polski wrócił także pamięcią do obchodzonych na przestrzeni ostatnich lat wielkich jubileuszy: Milenium Chrztu Polski, 1000-lecia śmierci św. Wojciecha i 1000-lecia śmierci Pięciu Polskich Braci Męczenników. Nawiązując do wydarzeń sprzed tysiąca z górą lat, pytał, czy strąceni ongiś bożkowie pogańscy nie podnoszą głów i nie odzyskują dawnego wigoru? – Oczywiście nikt ich już bożkami nie nazywa – mówił kard. Glemp. – Niemniej są oni ukryci w kontach bankowych, obietnicach zysków i władzy, dyskotekach i narkotykach, wszędzie tam, gdzie człowiek jest oderwany od Boga. A On? A prawdziwy Bóg? – pytał Prymas. – On nie musi szukać kryjówek. Jest na naszych ołtarzach, w tabernakulach, sakramentach. Jest także z wolontariuszem czuwającym przy łóżku chorego, u przebaczającego krzywdy sąsiada, przy wszystkich tych, których dotyczy osiem błogosławieństw Jezusa Chrystusa. On jest wszędzie. Czy jest także w tych kilometrach teczek czekających na tzw. lustrację? – pytał dalej kard. Glemp. – Tak! Bóg jest także tam, obok podłości, zdrady, kłamstwa i skumulowanych ludzkich przekłamań. Tam jest Bóg szukający prawdy, także prawdy bolesnej. Jest tam, bo jest Bogiem wielkiego i nieprzebranego miłosierdzia – mówił kard. Józef Glemp.
W październiku ciąg dalszy
We Mszy św., prócz licznie zgromadzonych wiernych, uczestniczyli także przedstawiciele władz samorządowych, reprezentanci ruchów i organizacji katolickich, a także duchowni z archidiecezji gnieźnieńskiej. Po zakończeniu Eucharystii goszczący w Gnieźnie biskupi obejrzeli wykopaliska archeologiczne w podziemiach gnieźnieńskiej katedry oraz nawiedzili parafię pw. bł. Radzyma Gaudentego na os. Winiary, jedyną w Polsce posiadającą relikwie pierwszego arcybiskupa gnieźnieńskiego i jedyną na świecie mającą go za patrona. W parafii tej, w październiku odbędą się główne uroczystości milenium śmierci bł. Radzyma Gaudentego.
Bł. Radzym Gaudenty
Urodził się między 960 a 970 rokiem w czeskich Libicach, jako syn panującego tam księcia Sławnika. Był przyrodnim bratem Wojciecha, biskupa praskiego i późniejszego męczennika. W 988 roku wraz z nim udał się do Rzymu, gdzie wstąpił do klasztoru Benedyktynów na Awentynie, przyjmując zakonne imię Gaudenty. W opactwie tym przyjął także święcenia kapłańskie. W 997 roku razem z Wojciechem przybył na dwór Bolesława Chrobrego, a później wyruszył z misją chrystianizacyjną do Prusów. Był naocznym świadkiem śmierci Wojciecha i uczestniczył w sprowadzeniu jego ciała do Gniezna. Na początku 998 roku wyjechał ponownie do Rzymu, by wspomóc starania o wyniesienie męczennika na ołtarze. Do Gniezna wrócił w roku 1000, wraz z cesarzem Ottonem III odbywając pielgrzymkę do grobu św. Wojciecha. Nie wiadomo dokładnie kiedy zmarł. Zdania na ten temat są wśród historyków podzielone. Według katalogu arcybiskupów gnieźnieńskich miało się to stać w 1006 roku. Najprawdopodobniej został pochowany w Gnieźnie. Kalendarz liturgiczny Kościoła w Polsce umieszcza jego doroczne wspomnienie w dniu 14 października.