Każdą z osób boskich istniejących odwiecznie w Bogu można byłoby nazwać Duchem. Zauważmy więc, że imię, którym nazywamy trzecią osobę boską, jest imieniem rodzajowym, które na umownej zasadzie odnosimy właśnie do Tego, którego nazywamy Duchem. Zachowujemy się tak jak wtedy, gdy o Rzymie mówimy jako o Wiecznym Mieście lub wręcz po prostu o Mieście (Urbs), pisząc słowo odnoszące się do wszystkich miast wielką literą. Podobnie jest zresztą z przymiotnikiem „święty” – odnosi się z równą doskonałością do wszystkich osób boskich. Sprawa to o tyle istotna, że przypomina nam, jak bardzo nieuchwytna jest trzecia osoba boska. Oczywiście, pamiętajmy zawsze, że jest tak bynajmniej nie dlatego, że Duch jest od nas daleko, ale właśnie dlatego, że jest nam tak bardzo bliski. To w Jego mocy dokonują się wszystkie dzieła Boga.
Pierwsze czytanie przypomina nam opis spektakularnych znaków, które towarzyszyły Pięćdziesiątnicy, momentowi niezwykle istotnemu w historii wspólnoty Kościoła. Dzięki mocy i obecności Ducha Kościół zostaje ostatecznie ustanowiony jako wspólnota misyjna, która ma znaleźć w sobie miejsce dla wszystkich ludów i narodów (17 wspomnianych w tekście nacji to symbol całego ówczesnego świata, warto dodać do siebie liczby od 1 do 17 i przekonać się, że dadzą one razem liczbę 153 – por. J 21, 11).
Drugie czytanie z kolei, jeśli się w nie dogłębnie wczytać, pomaga nam zrozumieć, jak w ogóle okazało się możliwe odnalezienie drogi do tajemnicy Ducha. Listy św. Pawła ukazują Ducha jako Ducha zmartwychwstałego Chrystusa, bo to właśnie zmartwychwstanie jest tym momentem w dziejach, kiedy najwięcej na Jego temat udało się uchwycić. Ze względu na rolę Ducha w zmartwychwstaniu Apostoł Narodów czuł się uprawnionym czy wręcz wezwanym do tego, by – jak w przytoczonym fragmencie – uznać Bożego Ducha opisanego w Starym Testamencie za Ducha Jezusa i, co więcej, pomóc nam zrozumieć, że przez nasze zanurzenie w Chrystusie przez chrzest Duch Jezusa staje się najważniejszym darem od Zmartwychwstałego dla naszego ducha.
Ewangelia pomaga z kolei w wydobywaniu sposobu działania Ducha – okazuje się On zarówno naszym najważniejszym Nauczycielem, jak i Obrońcą (Paraklet).