Przyznaję, że byłam zaskoczona, kiedy koleżanka w piątek po Wielkiej Nocy zaprosiła mnie na kolację. W menu były potrawy mięsne. Nie wiedziałam, jak się zachować. A ona nie miała żadnych problemów. Wróciłam do domu i zapytałam męża, co o tym sądzi. Zaczęliśmy dyskutować. Kto ma rację i jak to jest z tym postem w piątki?
Barbara
Owszem, zasada jest prosta: wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych obowiązuje w każdy piątek w ciągu roku. Ale istnieją od tej reguły wyjątki. Po pierwsze, nie jesteśmy zobowiązani do tej wstrzemięźliwości, gdy w piątek przypadają obchody liturgiczne w randze uroczystości. Może to być na przykład uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa. Po drugie, nie pościmy w piątek, który następuje tuż po uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego. Wszystkie bowiem dni oktawy Wielkiej Nocy mają rangę uroczystości.
Dobrze oczywiście byłoby, gdyby duszpasterze o tym od czasu do czasu przypomnieli swoim parafianom podczas ogłoszeń duszpasterskich. Ale nawet, gdyby tego nie uczynili, to i tak mamy prawo do spożywania mięsa we wspomniane dni uroczystości lub oktawy.
Przy tej okazji przypomnijmy, że według Kodeksu prawa kanonicznego (por. nr 1249–1253) post obowiązuje wszystkie osoby, które ukończyły 14. rok życia, aż do rozpoczęcia 60. roku życia. Natomiast post ścisły, czyli wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych oraz dodatkowo ograniczenie posiłków do trzech dziennie, w tym tylko jeden do syta, który obowiązuje w Środę Popielcową oraz w Wielki Piątek, dotyczy wszystkich osób pełnoletnich do 60. roku życia.
W szczególnych przypadkach można prosić o udzielenie dyspensy od zachowania postu. Może jej udzielić proboszcz własny bądź miejsca poszczególnym wiernym, rodzinom lub grupom wiernych. W zamian podejmujemy wówczas konkretną formę zadośćuczynienia do wypełnienia. Może to być na przykład jałmużna, uczynki miłosierdzia, ofiara i modlitwa w intencjach Kościoła.