1. Psychoterapia nie jest tylko dla ludzi chorych psychicznie. Na całym świecie korzystają z niej osoby zdrowe, mające problemy, z którymi trudno sobie samodzielnie poradzić. Terapeuta jako „osoba z zewnątrz” pomaga w obiektywnym spojrzeniu na problem, ucząc zarazem metod radzenia sobie z podobnymi problemami w przyszłości.
2. Choć czasem problemy mijają same lub pod wpływem modlitwy, jednak osoba, która w trudnej sytuacji unika rozmowy ze specjalistą, cierpi niepotrzebnie, ponieważ gdyby skorzystała z pomocy, pozbierałaby się o wiele szybciej.
3. Wszyscy miewamy problemy emocjonalne. Nie zawsze konieczna jest terapia, czasem wystarczy rozmowa z przyjacielem, z kimś, kto bez oceniania i zniecierpliwienia nas wysłucha. Powinna być to jednak rozmowa twarzą w twarz. Rozmowy telefoniczne, e-maile itp. są niedoskonałą namiastką. Podobnie – nie wystarczy modlitwa do osobowego Boga, potrzebny jest fizyczny, materialny rozmówca.
4. Wiele chorób somatycznych ma korzenie w problemach psychicznych. Np. u osób przyjmujących na siebie wielką odpowiedzialność pojawiają się często wrzody żołądka. Częste choroby są sygnałem, że warto popracować nad życiem emocjonalnym.
5. Idź do terapeuty, jeżeli czujesz się wyczerpany, wpadłeś w dołek, nie radzisz sobie z codziennością, wszystko cię męczy, cierpisz na bezsenność. Jeszcze bardziej alarmująca jest sytuacja, jeśli doświadczasz dramatycznej huśtawki nastrojów.
6. Nie każdy psycholog jest psychoterapeutą. Potrzebne są odpowiednie dodatkowe uprawnienia. Zwracanie się do osoby zajmującej się poradnictwem, a niebędącej terapeutą jest jak prośba o wycięcie migdałów skierowana do dentysty (też lekarz, ale inne umiejętności).