Módl się za księdza

Istotą ruchu „CORDA PIA” jest odnowa serc kapłańskich przez upodobnienie ich do Serca Jezusowego, uświadomienie świeckim i osobom konsekrowanym wartości kapłaństwa powszechnego i współodpowiedzialności za kapłaństwo hierarchiczne. Ważne jest także niesienie duchowej pomocy tym wszystkim, którzy wezwani przez Boga do służby w Kościele świętym, pragną gorącym sercem wypełniać Chrystusowe posłannictwo Dobrego Pasterza. Dziełu temu patronuje Matka Boża Rychwałdzka oraz Sługa Boży Papież Jan Paweł II.

CORDA PIA (pobożne serca) jest ruchem katolickim, do którego mogą przynależeć chrześcijanie wszystkich stanów: świeccy, osoby konsekrowane oraz duchowni. Każdy członek ruchu zachowuje własną tożsamość, nie musi zmieniać swojego zaangażowania w świecie ani powołania, jakim go Pan Bóg obdarzył. Świeccy pozostają w swoich rodzinach, wykonują pracę zawodową i społeczną, a także mogą przynależeć do innych instytucji, ruchów i wspólnot kościelnych. Osoby konsekrowane pozostają w swoich zakonach czy zgromadzeniach, żyją własnym charyzmatem i służą nadal Kościołowi w sposób określony przez swych przełożonych. Kapłani diecezjalni, jak i zakonni, pozostają w swoich jurysdykcjach oraz pełnią wyznaczone przez ordynariuszy posługi.

Dla każdego
Członkowie ruchu, zachowując swój status społeczny, odkrywają i pogłębiają przede wszystkim na płaszczyźnie duchowej własne kapłaństwo tak powszechne, jak i hierarchiczne. Wpatrzeni w Jezusa Chrystusa Najwyższego Kapłana starają się być coraz bardziej odpowiedzialni za otrzymany dar kapłaństwa. W swoich sercach i w codziennej modlitwie przed Bogiem polecają tych, do których zostali posłani oraz tych, którzy są duchowymi braćmi wezwanymi do posługi pasterskiej przez sprawowanie sakramentów świętych, głoszenie słowa Bożego i podejmowanie różnorakich dzieł wewnątrzkościelnych, jak i na zewnątrz wspólnoty kościelnej.
W praktyce świeccy oraz osoby konsekrowane z nową świadomością i troską wypełniają odpowiedzialne zadanie opieki duchowej nad kapłanami, którzy z natury swojego powołania są wystawieni na szczególne oddziaływanie zła. Najpiękniejszym wyrazem tej troski jest podejmowane zobowiązanie codziennej modlitwy za konkretnego kapłana, które trwa przez całe życie wstawiennika. Członkowie ruchu modlą się za kapłanów do niego należących i za tych, którzy takiej przynależności nie zgłosili. Intencją ruchu jest bowiem to, aby każdy prezbiter żyjący na świecie miał swojego wstawiennika, czyli siostrę lub brata w wierze, który przed Panem będzie wypraszał potrzebne łaski związane z jego życiem kapłańskim i apostolskim. Wstawiennik taki, w wielkiej wolności, ofiaruje się codziennie odmawiać w intencji powierzonego mu z imienia kapłana Koronkę do Bożego Miłosierdzia oraz krótką modlitwę zanoszoną do Boga przez wstawiennictwo Maryi Matki Kapłanów. Kapłan otoczony szczególną duchową troską wstawiennika zostaje mu przydzielony przed Najświętszym Sakramentem na zasadzie losowania, co odbywa się w centrali ruchu w każdy pierwszy czwartek miesiąca.

Eucharystia i posłuszeństwo
Do Ruchu Pasterzy Nowego Serca „CORDA PIA” przynależą również kapłani diecezjalni i zakonni, którzy pragną odpowiedzieć na papieskie wezwanie zawarte w wielkoczwartkowym liście do kapłanów z 2000 roku. W liście tym Papież Jan Paweł II zachęca wszystkich kapłanów do gorliwego wypełniania zadań jerozolimskiego Wieczernika oraz wzywa do wytrwałej i jak najczęstszej adoracji Najświętszego Sakramentu.
Przez gorliwą celebrację Eucharystii oraz adorację Chleba Eucharystycznego kapłani przynależący do ruchu pragną odnowić swoje serca, by były one coraz bardziej napełnione miłością do Syna Bożego i Jego Matki oraz do każdego człowieka, którego Bóg stawia na ich drodze życia. Nadto przez posłuszeństwo swoim przełożonym oraz szacunek okazywany wobec braci w kapłaństwie członkowie ruchu starają się ukazywać wzór miłości braterskiej, do której wezwany jest każdy prezbiter.
W praktyce kapłani przynależący do ruchu, świadomi duchowego wstawiennictwa wielu gorących serc braci i sióstr w wierze, jednocząc się z nimi w duchowej misji uświęcania świata, jak najczęściej podejmują osobistą adorację Najświętszego Sakramentu (przynajmniej pół godziny w ciągu dnia) oraz z miłością i pokorą stają przy ołtarzu Chrystusowym, aby gorliwie celebrować Ofiarę Zbawienia. Są również zaproszeni do tego, by w swej posłudze wobec wiernych na pierwszy plan wysuwać postawę cierpliwego i napełnionego zrozumieniem słuchania oraz ochotnego niesienia pomocy duchowej wszystkim potrzebującym.