Poniedziałek, 16 stycznia
1 Sm 15,16-23; Mk 2,18-22
„Czy goście weselni mogą pościć?”
Cieszymy się obecnością naszego Oblubieńca, obecnością Boga pomiędzy nami. Tym, że nam towarzyszy w naszych codziennych radościach i troskach. Zapraszamy Go do naszego życia, chcemy, aby był przy nas zawsze. Nie umiemy sobie wyobrazić życia bez Niego. Wszystko chcemy czynić dla Niego i z Nim. Jesteśmy gotowi na trud i wysiłek, na dobrowolne umartwienia i ofiary, byle tylko On był zawsze przy nas. Nic więcej nie jest nam potrzebne. Wystarczy Jego bliska obecność. „Czy goście weselni mogą pościć, dopóki Pan młody jest z nimi?”.
Wtorek, 17 stycznia
św. Antoniego, opata
1 Sm 16,1-13; Mk 2,23-28
„Szabat został ustanowiony dla człowieka”
Słowo Boże ostrzega nas przed obłudą i formalizmem. Musimy uważać na siebie, abyśmy przestrzegając litery prawa, nie zagubili ducha. Abyśmy wierni zewnętrznym przepisom, nie zapomnieli o naszym wnętrzu. Czasami wypełniamy zewnętrzne przepisy – takie jak zachowywanie szabatu, o którym uczy Pan Jezus – a przestajemy dbać o duszę. Niedzielna Msza, codzienny pacierz – lepszy lub gorszy, w piątek post, przed Wielkanocą i Bożym Narodzeniem spowiedź, a na co dzień nie potrafimy rozmawiać ze sobą, krzywo patrzymy na sąsiadkę, źle życzymy znajomym z pracy…
Środa, 18 stycznia
1 Sm 17,32-33.37.40-51; Mk 3,1-6
„Ręka jego stała się znów zdrowa”
Jezus uzdrowił człowieka, który miał uschłą rękę. Pozwolił mu wrócić do normalnego życia. Chory mógł na nowo podjąć swoje obowiązki. Mógł czynić wiele dobrego swoimi rękoma.
Jezus chce uzdrowić również moje ręce. On chce, abym i ja czynił nimi wiele dobrego. „On moje ręce zaprawia do walki, moje palce do bitwy”. Chcę walczyć moimi rękoma, chcę wykorzystać moje palce do bitwy. Będzie to walka o pomnożenie dobra, będzie to bitwa o jak najwięcej miłości i życzliwości między ludźmi. Dzięki Jezusowej mocy wszystko, co czynię moimi rękoma, służy dobremu.
Czwartek, 19 stycznia
św. Józefa Sebastiana Pelczara
1 Sm 18,6-9; 19,1-7; Mk 3,7-12
„Wszyscy cisnęli się do Niego”
Tłumy były pełne podziwu dla Jezusa, dla Jego wielkich czynów. Ludzie podziwiali przede wszystkim Jego niezwykłą moc, która sprawiała, że chorzy odzyskiwali zdrowie. Każdy chciał dotknąć Jezusa, aby doznać uzdrowienia ze swojej choroby czy niemocy.
Dzisiaj Jezus, Syn Boży, sam wychodzi nam naprzeciw, aby nas dotknąć swoją mocą. Pierwsze dotknięcie następuje w sakramencie chrztu świętego. Potem dotyka nas w sakramencie pokuty, bierzmowania, w Eucharystii, w sakramencie chorych, w sakramencie małżeństwa albo kapłaństwa. Dotyka nas i uzdrawia.
Piątek, 20 stycznia
1 Sm 24,3-21; Mk 3,13-19
„Ustanowił Dwunastu, aby Mu towarzyszyli”
Wybór Dwunastu to jeden z najważniejszych momentów na drodze budowania wspólnoty Ludu Bożego i jego hierarchicznej struktury. Następcami Dwunastu są biskupi wszystkich diecezji Kościoła powszechnego. Wybrani przez Ojca Świętego – następcę pierwszego w gronie Dwunastu – otrzymują władzę pasterską na zasadzie sukcesji apostolskiej. W ten sposób każdy biskup Kościoła może powiedzieć o sobie, że należy do grona następców dwunastu apostołów, że jest sukcesorem, czyli spadkobiercą tej tradycji, która zaczęła się od Szymona Piotra, Jakuba, Jana, Andrzeja...
Sobota, 21 stycznia
św. Agnieszki
2 Sm 1,1-27; Mk 3,20-21
„Jego bliscy wybrali się, aby Go powstrzymać”
W dwóch krótkich zdaniach ewangelista Marek wyraził niepokój rodziny o Jezusa. Tłum ciągnący za Nim był tak wielki, że nawet posilić się nie mógł. Niektórzy wręcz mówili, że odszedł od zmysłów. Dobrze jest mieć wokół siebie bliskie osoby, rodzinę, przyjaciół. Kogoś, kto zaniepokoi się o nas wtedy, gdy będzie potrzeba.
Jesteśmy wszyscy rodziną dzieci Bożych, jesteśmy siostrami i braćmi w Chrystusie. Musimy więc troszczyć się i niepokoić o siebie, pomagać i wspierać się wzajemnie. Wspólnie podejmować decyzje, a w trudnych sprawach wspólnie szukać rozwiązań.
Rozważania na dzień powszedni są przygotowywane wspólnie z miesięcznikiem homiletycznym „Biblioteka Kaznodziejska”, rok założenia 1906