Na spotkania modlitewne przy relikwiach św. Teresy z Lisieux na całym świecie przybywają niezliczone tłumy. Za jej wstawiennictwem ludzie doznają licznych nawróceń, a nawet uzdrowień. 1 maja relikwie świętej rozpoczęły swoją wędrówkę po Polsce. Do 15 sierpnia święta Teresa odwiedzi większość diecezji.

Peregrynacja relikwii ma uświetnić czterechsetną rocznicę przybycia karmelitów bosych do Polski. To dzięki ich staraniom ważący 132kg, o rozmiarach 1,5m na 1 metr, bogato zdobiony relikwiarz świętej przybył do Polski.

Dwie apostołki

Pierwszym miejscem, do którego przybył relikwiarz, było Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach. I nie było to miejsce przypadkowe. Świętą Teresę łączy bowiem ze św. s. Faustyną ta sama duchowość i to samo uwielbienie Boga miłosiernego. Gdy św. Faustyna była jeszcze nowicjuszką, we śnie objawiła się jej św. Teresa. To ona powiedziała Faustynie, że zostanie świętą. Obie zaufały Bogu, który jest miłością i miłosierdziem. Dlatego są sobie bliskie i często nazywa się je "sekretarkami Bożego Miłosierdzia".
Centralne uroczystości planowane są 23 lipca w sanktuarium o. Karmelitów w Czernej, 7 sierpnia na Polach Mokotowskich w Warszawie oraz 18 i 19 czerwca na Jasnej Górze. Wtedy to Mszę św. na Szczycie odprawi ks. biskup Justyn Nândor Takacsa, karmelita bosy z Węgier. Swoją obecność zapowiedział ks. prałat Bernard Lagoutte, rektor bazyliki św. Teresy w Lisieux.
Relikwie nawiedzą także seminaria w: Poznaniu, Warszawie, Łodzi, Szczecinie, liczne kościoły parafialne, sanktuaria i domy zakonne, zwłaszcza te należące do rodziny karmelitańskiej. Będą także czczone w miejscach publicznych na placu miejskim w Radomiu i placu Litewskim w Lublinie. Ostatnim punktem peregrynacji będzie Poznań, skąd 15 sierpnia wyruszą w dalszą drogę: na Seszele, do Nowej Zelandii i Portugalii.

Odwiedza cały świat

Trudno wymienić wszystkie miejsca na świecie, które gościły relikwie świętej. Peregrynacja rozpoczęła się w 1994 roku, kiedy to relikwie trafiły do trzech najważniejszych miast Francji: Lyonu, Marsylii i Paryża. W kolejnych latach św. Teresa odwiedziła m.in.: Włochy, Belgię, Holandię, Luksemburg, USA, Argentynę, Rosję, Kazachstan, Filipiny, Australię i Oceanię.
Reakcje wiernych, którzy modlili się i uczestniczyli w nabożeństwach związanych z nawiedzeniem relikwii, są zawsze niezwykłym zaskoczeniem dla organizatorów. Przyjmowana jest z najwyższymi honorami, a na adoracjach, nocnych czuwaniach, konferencjach czy koncertach muzycznych gromadzą się ogromne tłumy ludzi szukających Boga. Nawet w tak zlaicyzowanym kraju jak Holandia we Mszy św. w Nijmingen uczestniczyło co najmniej dwa razy tyle wiernych, co w czasie świąt Wielkanocy czy Bożego Narodzenia. Ludzie spontanicznie przystępują do spowiedzi, co do tej pory zdarzało się rzadko lub wcale. Po modlitwie przy relikwiach wielu ludzi przeżywa uzdrowienia nie tylko duchowe, ale również fizyczne.

Być jak dziecko

Święta Teresa przyszła na świat 2 stycznia 1873 roku w Alencon w Normandii jako ostatnie, dziewiąte dziecko państwa Martin (czyt. Martę). Gdy miała cztery lata, umarła jej mama, z którą była bardzo związana. To wydarzenie bardzo ją zmieniło. Dotąd bardzo wesoła i żywa, stała się refleksyjna i nieśmiała. Dziewiątego kwietnia 1888 roku w wieku piętnastu lat wstąpiła do klasztoru Karmelitanek Bosych w Lisieux.
Od pierwszej chwili pobytu w klasztorze Teresa realizowała swoją "małą drogę" do Boga. Oznaczało to całkowite poddanie się Jego woli, uznanie swojej małości i niedoskonałości.
Była to droga małego dziecka, które znając swoją niemoc, z miłością i ufnością chwyta rękę kochającego Ojca, dając Mu się prowadzić. Zapytana kiedyś, co znaczy być małym dzieckiem Boga, odpowiedziała: "To znaczy uznać, że się jest niczym, oczekiwać wszystkiego od Boga, jak małe dziecko oczekuje wszystkiego od swego ojca, niczym się nie kłopotać, nie zabiegać o nic dla siebie".
"Mała droga" to nie są spektakularne wyrzeczenia czy nadzwyczajne pokuty. Św. Teresa uważała, że człowiek najpierw musi zaakceptować swoją niedoskonałość, aby potem dawać siebie Bogu i bliźnim. Czuła, że dopiero po śmierci rozpocznie się jej szczególne zadanie Bożej orędowniczki dla wszystkich ludzi na ziemi. Umarła 30 września 1897 roku w ogromnych cierpieniach, żyjąc zaledwie dwadzieścia cztery lata. W 1924 roku ogłoszono ją błogosławioną, a w 1925 roku została kanonizowana. W 1997 roku Jan Paweł II nadał jej tytuł doktora Kościoła.

Świętość dla każdego

Wędrówka relikwii św. Teresy po Polsce i po świecie ma przede wszystkim pogłębić wiarę i zaufanie do Boga. Święta Teresa pokazała, że przez swoje proste i ufne oddanie się Bogu każdy może zostać świętym. Świętość nie jest wyłącznie dla wybranych. Tak pisała o swoim poszukiwaniu Boga: "Kiedy porównuję się ze świętymi, stwierdzam nieustannie, że między nami jest ta sama różnica, jak między niebotyczną górą a zagubionym ziarnkiem piasku, deptanym nogami przechodniów, lecz zamiast zniechęcać się, mówię sobie: "Dobry Bóg nie dawałby mi pragnień nierealnych, więc mimo że jestem taką małą, mogę dążyć do świętości".