Każda dziesiąta niedziela miesiąca gromadzi w krakowskim Kościele Niepokalanego Serca Maryi czciciel bł. Marii Angeli Truszkowskiej. Wszystko za sprawą jubileuszu. Tym bardziej że siostry otrzymały od papieża Franciszka na rok łaskę odpustu zupełnego.
Po prostu felicjanki
Choć oficjalnie siostry noszą nazwę Zgromadzenia Sióstr Świętego Feliksa z Kantalicjo Trzeciego Zakonu Regularnego Świętego Franciszka z Asyżu (CSSF), to potocznie mówi się o nich felicjanki. Skąd wzięła się ta nazwa? Jej początku należy szukać w Warszawie, gdzie Maria Angela, jeszcze jako osoba świecka, opiekowała się sierotami. Często brakowało jej środków do życia. – Matka Angela miała jednak ogromne zaufanie do Pana Boga, Jego Opatrzności. Również w jej zwyczaju było zabieranie do Kościoła ojców kapucynów dzieci, gdzie wspólnie modliła się z nimi przed obrazem św. Feliksa. Zawsze Pan Bóg dawał rozwiązanie tym problemom. Ludzie obserwowali te działania i kiedy powstało zgromadzenie, nadali mu nazwę Felicjanki, która istnieje do dziś – opowiada s. M. Alina Płoszczyca, prowincjalna Krakowskiej Prowincji.
Żyć na chwałę Pana
Siostry felicjanki są zgromadzeniem franciszkańskim. Ich założycielka bł. Maria Angela Truszkowska bardzo dużo czerpała z ideałów św. Franciszka. Dlatego w życiu sióstr dostrzega się naśladowanie ewangelicznego ubóstwa. Jednakże charyzmat felicjański to coś więcej. – To, co w naszym charyzmacie jest istotne, to bezgraniczna miłość Boga, poddanie się całkowicie woli Bożej, współczująca miłość, do tych, którzy jej potrzebują, i troska o zbawienie wszystkich ludzi. Cały ten charyzmat streszcza godło i hasło zgromadzenia: Wszystko przez serce Maryi na cześć Najświętszego Sakramentu – dodaje s. M. Alina. Centrum życia zakonnego jest Eucharystia. Felicjanki w sposób szczególny związane są z kultem Niepokalanego Serca Maryi. To Maryi są poświęcone i czczą ją jako swoją Matkę i Panią zgromadzenia. W maryjnej postawie odnajdują wzór bezgranicznego zawierzenia Bogu. Dlatego też każda z sióstr w dniu obłóczyn, czyli nałożenia habitu zakonnego, otrzymuje imię Maria.
Św. Feliks z Kantalicjo – szczególny patron
Życie w duchu „Deo gratias” – to właśnie jest to, co łączy felicjanki ze św. Feliksem z Kantalicjo. Siostry stwierdzają, że w postaci tego świętego odnajdują wszystko to, co powinno przyświecać w ich codziennej pracy. Mowa tu przede wszystkim o pokorze, prostocie życia, doskonałego zjednoczenia z Bogiem, odrzucenia nowości tego świata, ubóstwie, radość, heroiczna miłość względem Boga i bliźniego. Jednak wszystko to, tak jak u św. Feliksa, ma być ukryte przed światem.
Dobre dzieła szybko rosną w siłę
Początek zgromadzenia to życie i charyzmat bł. Marii Angeli. W 1855 r. w Warszawie Zofia Truszkowska pod duchowym kierownictwem o. Honorata Koźmińskiego założyła żeńskie zgromadzenie. Już od samego początku siostry zajmowały się wychowaniem dzieci z rodzin najuboższych, opieką nad ludźmi chorymi i bezdomnymi w zakładach i prywatnych domach na terenach ówczesnego zaboru rosyjskiego. Pod duchową opieką ojców kapucynów nastąpił szybki rozwój nowego żeńskiego zgromadzenia. Siostry rozpoczęły swoją działalność także na terenach innych zaborów. W Krakowie zgromadzenie istnieje od 1861 r. Jednak swoją oficjalną działalność rozpoczęło w 1865 r. Siostry otworzyły wówczas szkółkę elementarną dla ubogich dziewcząt, prowadziły szwalnię, ochronkę dla dzieci z ubogich rodzin i zajęły się opieką nad osobami starszymi.
Nieść pomoc najbardziej potrzebującym
Podążając za charyzmatem i życiem swojej błogosławionej założycielki, siostry angażują się w różne dzieła. Ich podstawowa działalność ma skupiać się na publicznym świadectwie wiary. Ponadto siostry pracują w szkołach, katechizują, ewangelizują, opiekują się chorymi, są zakrystiankami, organistkami, a także pracują w kancelariach parafialnych. Tak jak było za czasów Matki Angeli, tak dziś jest wiele ludzi, którzy potrzebują pomocy. Dlatego charyzmat pomocy jest cały czas żywy. S. M. Alina wymienia placówki, które prowadzi zgromadzenie. – Prowadzimy kuchnię społeczną dla ubogich, wydajemy żywność i odzież dla bezdomnych, prowadzimy zakład opiekuńczo-leczniczy dla kobiet starszych, przedszkola, bursę dla młodzieży żeńskiej licealnej, specjalny ośrodek wychowawczo-opiekuńczy, specjalny ośrodek szkolno-wychowawczy dla dzieci z afazją, problemami mowy oraz katechezę. Dzięki prowadzonym placówkom siostry pomagają na wiele sposobów. Swoją działalność prowadzą także poza granicami Polski. – Nasza prowincja prowadzi również działalność misyjną na terenie Estonii. Jest to forma apostolatu indywidualnego. Siostry idą z pomocą tam, gdzie jest potrzeba – dodaje s. M. Alina.
Muzeum i Archiwum bł. Marii Angeli
Dla upamiętnienia swojej założycielki siostry prowadzą Muzeum i Archiwum w Krakowie przy ul. Mikołajskiej. Jego głównym celem jest szerzeniu kultu błogosławionej. Zwiedzający mogą zobaczyć pamiątki z życia i działalności bł. Marii Angeli Truszkowskiej. Ponadto każdy, kto chce bliżej poznać historię zgromadzenia, może skorzystać z dostępnych materiałów archiwalnych.
Jubileuszowy rok czasem świętowania
160 lat istnienia to wielki powód do dumy. Jeszcze większy, gdyż zbiegło się to z świętowanym w Kościele rokiem życia konsekrowanego. S. M. Alina podkreśla szczególną wartość tego jubileuszu. – Otrzymałyśmy od Ojca Świętego Franciszka na jeden rok łaskę odpustu zupełnego pod warunkami określonymi w wydanym dekrecie. Odpust można uzyskać, pielgrzymując do relikwii bł. Marii Angeli Truszkowskiej każdego 10. dnia miesiąca. Ten dziesiąty dzień miesiąca jest symboliczny, ponieważ 10 października w Kościele katolickim jest wspomnienie bł. Marii Angeli. – W tym dniu mamy szczególne modlitwy, również w intencjach tych, którzy o tę modlitwę proszą. Wciąż modlimy się o łaskę kanonizacji naszej założycielki – dodaje siostra prowincjalna. Podczas Mszy św. 10 dnia miesiąca kapłani na zaproszenie sióstr wygłaszają okolicznościowe homilie i konferencje. Chcą w ten sposób przybliżać ludziom duchowość swojej założycielki. Jubileuszowe obchody potrwają do 10 grudnia. – Na pewno ten rok chcemy zakończyć w wyjątkowy sposób, ale jesteśmy dopiero na etapie planowania – podkreśla s. M. Alina.