Około 30 francuskich księży i seminarzystów prowadzi blogi. W ostatnich dwóch latach pojawiło się około 30 dzienników internetowych prowadzonych przez duchownych. Dla niektórych z nich jest to forma nowej ewangelizacji.
Najczęściej pamiętniki on-line prowadzą kapłani w wieku między 30 a 50 lat. Nie można jednak mówić o określonym typie księdza blogera. Każdy ma swoje indywidualne motywy, dla których prowadzi internetowy dziennik.
Ks. Emmanuel Pic zaczął prowadzić pamiętnik on-line w trakcie zamieszek młodzieży, które ogarnęły Francję dwa lata temu, aby świadczyć o życiu ludzi z biednych dzielnic oraz dodać wiarygodności obecności Kościoła wśród nich. Co wieczór dodaje wpis do swego dziennika internetowego. Dla niego jest to forma przełamania samotności i opowiadania o tym, co przeżywa każdego dnia. Z kolei młody ks. David Lerouge z zachodniej Francji prowadzi fotobloga zatytułowanego „Uczę się patrzeć”, w którym dzieli się swoim spojrzeniem na świat.
Blogi ukazują obraz księdza bliskiego życiu, bardziej ludzkiego, mniej stereotypowego. Francuscy duchowni dzielą się swoimi przeżyciami, wątpliwościami, pytaniami. Trzech młodych karmelitów opisuje swój pobyt na studiach w Jerozolimie. Niektórzy duszpasterze, zainteresowani pamiętnikami on-line swoich uczniów, sami zaczęli je pisać. Językiem młodzieżowym starają się mówić o wierze. Ks. Mathieu Lefrançois, 31-letni duszpasterz z Angers, chciał w ten sposób dotrzeć do tych, którzy „częściej siedzą przed komputerem niż w kościele”. Zaczął umieszczać swoje kazania, ale napisane takim językiem, aby trafiły do młodych. W jego internetowym pamiętniku znajduje się dział z „chrześcijańską muzą”. Póki co, kapłańskie blogi są na razie nieznanym szerzej zjawiskiem. Trzeba jednak zadać pytanie, na jak długo? Jak dotychczas przełożeni karmelitańskiego seminarium w Paryżu nie zainteresowali się pamiętnikami on-line prowadzonymi przez swoich podopiecznych. Biskup położonej na południu Francji diecezji Gap, Jean-Michel di Falco, przestrzega też, by blog nie stał się formą osobistego, intymnego dziennika księdza. Jego zdaniem powinien on być tylko i wyłącznie miejscem wymiany opinii, dialogu i dzielenia się zainteresowaniami.