„Dziś muszę się zatrzymać w twoim domu… Dziś zbawienie stało się udziałem tego domu”.
Tylko ewangelista Łukasz opisał spotkanie Jezusa zdążającego do Jerozolimy z bardzo bogatym przełożonym celników, Zacheuszem, w mieście znanym z poboru ceł. Jerycho zawdzięczało swój rozwój nie tylko strategicznemu – z punktu widzenia handlowego – usytuowaniu, ale także dzięki dogodnemu położeniu w dolinie Jordanu i w bezpośredniej bliskości źródła wody. Obfitowało w bujną roślinność i było nazywane „miastem palm”, czego świadectwo znajdujemy w kilku księgach Starego Testamentu (Pwt 34, 3; Sdz 3, 13; 2 Krn 28, 15). W czasie wędrówki do Ziemi Obiecanej było to pierwsze miasto obronne, zdobyte przez Izraelitów po przejściu Jordanu, przy dźwięku trąb (Joz 6). Trąby jerychońskie stały się odtąd synonimem głośnego, bardzo silnego dźwięku. Badania archeologiczne wykazały, że Jerycho jest jednym z najstarszych osiedli w dziejach ludzkości.
Choć opis spotkania Jezusa z Zacheuszem jest ciekawy z wielu względów, warto zwrócić uwagę na jeden niepozorny szczegół: dwukrotnie pojawiający się w tekście wyraz „dziś” – gr. semeron. To charakterystyczne dla ewangelisty słowo nie jest jedynie potocznym określeniem teraźniejszości, ale „dzisiaj” przekształcającym bieg czasu. Jezus „musi” się zatrzymać w domu Zacheusza, by wypełnił się pewien etap Bożego planu. Jest to plan zbawienia człowieka. Owo „dziś” w Jerychu przywodzi na myśl synagogę w Nazarecie i słowa Jezusa: „Dziś spełniły się te słowa Pisma, któreście słyszeli” (Łk 4, 21), jak również dialog z dobrym łotrem na krzyżu: „Dziś ze Mną będziesz w raju” (Łk 23, 43). W momencie przyjścia Chrystusa dosięgnął Zacheusza niejako „kres czasów” (1 Kor 10, 11), który dzięki przepowiadaniu Kościoła staje się i naszym udziałem.