II Tydzień Wielkiego Postu, II tydzień Psałterza

Poniedziałek 21 lutego

Dn 9,4-10; Łk 6,36-38

"Nie sądźcie, a nie będziecie sądzeni; nie potępiajcie, a nie będziecie potępieni; odpuszczajcie, a będzie wam odpuszczone" albo inaczej: nie czyńcie drugiemu, co wam niemiłe.
Problem w tym, że my zwykle patrzymy z perspektywy nas samych, a nie drugiego człowieka. Sposobem na mój subiektywizm może być codzienny rachunek sumienia, podczas którego analizuję w myślach mijający dzień; jak się zachowywałem, co uczyniłem dobrego, co było złe i dlaczego.
Taka refleksja daje szersze spojrzenie. Dzięki temu mogę zobaczyć konkretne sytuacje życiowe oczami bliźniego; nie sądzić, nie potępiać i odpuszczać.

Wtorek 22 lutego
Katedry św. Piotra

1 P 5,1-4; Mt 16,13-19

Dzisiaj w Bazylice św. Piotra w Rzymie setki świec oświetlają spiżowy tron, który kryje w sobie katedrę, czyli krzesło, na którym zasiadać miał sam święty patron bazyliki. Antyczna figura św. Piotra ubrana jest w szaty pontyfikalne.
Boże wybranie nie chroni przed trudnościami życia. Nie daje gwarancji szczęścia w rozumieniu świata. Co więcej, nie chroni także przed upadkiem w wierze. Przekonał się o tym doskonale Piotr w noc Ogrodu Oliwnego.
Szymon rybak jest filarem budowli Kościoła, bo potrafił uznać swój grzech i z niego się podnieść; dlatego jest Opoką - umocnieniem w wierze dla braci.

Środa 23 lutego

Jr 18,18-20; Mt 20,17-28

Chcielibyśmy zasiadać z Jezusem w królestwie Jego Ojca. Do tego jesteśmy gotowi w każdej chwili. Trudno nam jednak przyjąć, że to królestwo przychodzi przez cierpienie krzyża.
Chcemy być wielkimi ludźmi, ale często zapominamy, że w królestwie Jezusa wielkim jest ostatni ze wszystkich i niewolnik wszystkich.
Jesteśmy dziećmi naszej epoki. W dzisiejszym świecie nie ma miejsca na logikę królestwa Bożego. Tutaj liczy się większy, mocniejszy, bardziej sprytny. Dlatego tak trudno jest iść za tym, który nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i dać swoje życie na okup za wielu.

Czwartek 24 lutego

Jr 17,5-10; Łk 16,19-31

"Przeklęty mąż, który pokłada nadzieję w człowieku i który w ciele upatruje swą siłę". Biedny człowiek, który źródło swego szczęścia upatruje w drugim człowieku. Taki nigdy nie będzie w pełni szczęśliwy.
Nie oddawaj nikomu kontroli nad Twoim szczęściem. Jeśli mówisz: bez tej lub tamtej osoby nie mogę być szczęśliwy, uzależniasz swoje szczęście od drugiego człowieka. Wystarczy, że ta osoba zachowa się w sposób nieodpowiadający twoim oczekiwaniom, a szczęście pryska.
Twoje szczęście jest w Tobie. A może, uściślając: Twoje szczęście ma swoje źródło w Bogu, który jest w Tobie.

Sobota 26 lutego

Mi 7,14-15.18-20; Łk 15,1-3.11-32

"Zabiorę się i wrócę do mojego Ojca". To moment przełomu w życiu powracającego syna marnotrawnego. Takimi przełomami mierzy się wielkość człowieka. Takimi przełomami mierzy się moje życie.
Zabiorę się i pójdę. Padnę na kolana. Wyznam grzech. Poczuję ciepło Jego dłoni nad moją głową i usłyszę czułe ojcowskie słowo: odpuszczam.
I w tym momencie będę pewien, że Bóg z historii mojego grzechu, mojego odejścia i powrotu zachowa tylko pierwsze i ostatnie zdanie, jak pierwsze i ostatnie zdanie historii syna marnotrawnego. "Pewien człowiek miał synów. (…) I zaczęli się bawić".