Cudowny Obraz Matki Bożej Tuchowskiej ukoronowano 2 października 1904 roku. Redemptoryści sprawujący opiekę nad tuchowskim sanktuarium postanowili, że obchody jubileuszu będą trwały cały rok. Wielki Odpust Tuchowski trwający od 1 do 9 lipca jest centralnym punktem obchodów jubileuszu. Sam odpust w diecezji tarnowskiej od lat określany jest jako "trzecie święta", zaraz po Bożym Narodzeniu i Wielkanocy. W tym szczególnym roku obchodzony jest pod hasłem: "Z Tobą Maryjo idziemy za Chrystusem".
Przygotowania do odpustu trwały od początku stycznia. Zostało zaproszonych wielu gości, zwłaszcza księży biskupów z różnych diecezji, tam gdzie przyszło posługiwać polskim redemptorystom. W Tuchowie gościć będą miedzy innymi: ks. bp Piotr Libera, Sekretarz Generalny Konferencji Episkopatu Polski, który rozpocznie Wielki Odpust w czwartek 1 lipca. Następnego dnia Sumie odpustowej przewodniczyć będzie o. Zdzisław Klafka, prowincjał Warszawskiej Prowincji Redemptorystów, a na spotkanie z osobami chorymi i starszymi w piątek przybędzie ks. bp Wiktor Skworc, ordynariusz tarnowski. W Tuchowie już po raz drugi zagości pielgrzymka grekokatolików pod przewodnictwem ks. abp. Jana Martyniaka, metropolity przemyskiego dla obrządku wschodniego. Wielki Odpust zakończy uroczysta Liturgia Eucharystyczna w piątek 9 lipca pod przewodnictwem ks. abp. J. Michalika, Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski.
Tego roku do stóp obrazu Tuchowskiej Maryi zawita wiele pielgrzymek: strażaków i orkiestr dętych, rolników i pszczelarzy, Rodziny Radia Maryja i Podwórkowe Kółka Różańcowe, małe dzieci i młodzież, w tym uczestnicy Tarnowskiej Pielgrzymki na Jasną Górę, ludzi chorych oraz starszych. Pielgrzymować będą tradycyjnie już nauczyciele, kolejarze, ludzie pracy i bezrobotni, Akcja Katolicka, Koła Żywego Różańca, służba zdrowia, leśnicy, myśliwi, pracownicy parków krajobrazowych, DSM, ministranci i lektorzy oraz Trzeci Zakon Franciszkański.
Na ten rok zaplanowano także istotną nowość. Przez cały okres trwania odpustu codziennego będą się odbywały nabożeństwa Drogi Krzyżowej oraz Różańca Świętego, który będzie odmawiany na dróżkach różańcowych. Planowane jest także poświęcenie przez ks. bp. Wiktora Skowrca, ordynariusza diecezji tarnowskiej, odnowionego grobowca ks. abp. Leona Wałęgi, który dokonał aktu koronacji Cudownego Obrazu oraz uroczyste przekazanie dla sanktuarium w Tuchowie relikwii św. Gianny Beretty Molli.
Szczególnie piękna
Powstanie obrazu datuje się na lata 1530-1540 i najprawdopodobniej wtedy też malowidło sprowadzono do Tuchowa. Obraz ukazuje Matkę Bożą, namalowaną do połowy sylwetki, oraz Dzieciątko Jezus, przedstawione w całej postaci. Maryja ubrana jest w ciemnoczerwoną suknię, a na Jej ramionach spoczywa granatowy płaszcz, natomiast mały Jezus przyodziany jest w sukienkę o barwie koralowej. Na srebrnym tle obrazu widnieje ozdobny ornament kwiatowy. Matka Boża trzyma Jezusa na lewym ręku, zaś w prawej dłoni ma piękną rozkwitniętą różę. Tuchowski obraz zalicza się do Maryjnej grupy ikonograficznej związanej z kwiatem różanym, wizją apokaliptyczną i ogrodem rajskim. Element róży był mocno akcentowany w dziejach kultu Matki Bożej Tuchowskiej. W ikonografii i poezji staropolskiej często nawiązywano do tego motywu. Twarz Madonny jest młoda i szczególnie piękna - szeroko otwarte, wyraziste oczy spoglądają na modlącego się pielgrzyma z powagą, ale równocześnie z wielkim ciepłem i ogromną dobrocią. Emanuje z nich miłość i wyrozumiałość dla wszystkich ludzkich spraw. Dzieciątko trzyma prawą rączkę na błękitnej kuli, zwieńczonej u góry krzyżykiem, co jest wymownym symbolem panowania Jezusa nad światem. Lewą rączkę Syn Maryi wznosi w geście błogosławieństwa, pozdrowienia bądź zaproszenia. Wizerunek ten wyraża głęboką treść - Maryja jest nie tylko Matką małego Jezusa, ale także Matką odkupionego przez Niego Ludu Bożego.
400 lat łask
Historia kultu Matki Bożej Tuchowskiej rozpoczęła się w 1597 roku i trwa nieprzerwanie do dziś już od ponad czterystu lat. Ojciec Stanisław Szczygielski, benedyktyn, w swoim dziele wydanym w 1663 roku, pod datą 1597 roku napisał: "Przepiękny Obraz Najświętszej Matki Dziewicy, Patronki Zakonu Benedyktynów, pieczołowicie strzeżony przez naszych (współbraci) tynieckich, zasłynął szczególnymi łaskami i odbiera cześć od licznie napływającego (doń) nabożnego ludu". Pierwszy cud zanotowano w 1604 roku; było to uzdrowienie małego dziecka z Tuchowa. Wcześniej też miały w Tuchowie miejsce niezwykłe zjawiska, ale nikt ich nie spisywał. Ponieważ cudów ciągle przybywało, w 1641 roku biskup krakowski Jakub Zadzik powołał specjalną komisję do ich zbadania. Prace komisji nie trwały długo i już w następnym roku biskup Tomasz Oborski przyjął i zatwierdził przygotowane przez nią akta. Obraz Matki Bożej Tuchowskiej został oficjalnie przez Kościół uznany za cudowny. Ten fakt jeszcze bardziej wzmógł i tak już ożywiony ruch pielgrzymkowy.
Wspomniany już o. Stanisław Szczygielski w historii opactwa tynieckiego, wydanej w 1668 roku, napisał o Tuchowie następujące słowa: "Obraz ten sławą cudów napełnił oną krainę, a nawiedza go mnóstwo ludzi. Nie ma czasu, nie ma miesiąca, w którym by do kościoła i obrazu Najświętszej Dziewicy, pełnego niewypowiedzianej piękności, wielu nie przybywało pielgrzymów. Co choć zawsze się dzieje, dwa są jednakże w roku okresy pielgrzymkami i uroczystościami najznakomitsze, a to wiosenny i letni, kiedy to pobożni tłumnie Najświętszą Pannę nawiedzają i wpatrują się w święty Jej obraz". Kult Matki Bożej Tuchowskiej przekroczył granice państw, obrządków i kultur; nawiedzali Ją nie tylko katolicy obrządku łacińskiego, ale również unici. Pobożność Maryjną pielęgnowali w Tuchowie kolejni opiekunowie sanktuarium, którymi byli: benedyktyni (do 1821 roku), jezuici (do 1843 roku), księża diecezjalni zwani komendarzami (do 1893 roku) i od 111 lat - aż do chwili obecnej - redemptoryści, szczególni strażnicy dogmatu Niepokalanego Poczęcia. To oni wraz z bp. Leonem Wałegą doprowadzili przecież do koronacji obrazu Pani Tarnowskiej Ziemi.