Takie myślenie sprawia, że bardzo zamykamy się na samych siebie, na drugiego człowieka i ostatecznie na Boga. Jezus Chrystus przynosi Dobrą Nowinę, że każdy z nas jest GODNY ŻYCIA! Taka jest odpowiedź Boga na zło, które nas dotyka. Problem w tym, że bardzo trudno jest nam w tę Nowinę uwierzyć…
Przeczytaj poniższy fragment Ewangelii. Na tym tekście będzie się opierać tegoroczna Golgota Młodych.
„Jezus nawiązując do tego, rzekł: «Pewien człowiek schodził z Jerozolimy do Jerycha i wpadł w ręce zbójców. Ci nie tylko że go obdarli, lecz jeszcze rany mu zadali i zostawiwszy na pół umarłego, odeszli. Przypadkiem przechodził tą drogą pewien kapłan; zobaczył go i minął. Tak samo lewita, gdy przyszedł na to miejsce i zobaczył go, minął. Pewien zaś Samarytanin, będąc w podróży, przechodził również obok niego. Gdy go zobaczył, wzruszył się głęboko: podszedł do niego i opatrzył mu rany, zalewając je oliwą i winem; potem wsadził go na swoje bydlę, zawiózł do gospody i pielęgnował go. Następnego zaś dnia wyjął dwa denary, dał gospodarzowi i rzekł: „Miej o nim staranie, a jeśli co więcej wydasz, ja oddam tobie, gdy będę wracał”. Któryż z tych trzech okazał się, według twego zdania, bliźnim tego, który wpadł w ręce zbójców?» On odpowiedział: «Ten, który mu okazał miłosierdzie». Jezus mu rzekł: «Idź, i ty czyń podobnie!»”
Pobity człowiek, porzucony przez zbójców, leżący bezsilnie przy drodze, odarty z godności, niewinnie cierpiący, a nawet pozbawiony pomocy ze strony tych, którzy mieli obowiązek mu ją przynieść to w pewnym sensie obraz każdego z nas: „Oto cały rodzaj ludzki jest leżącym przy drodze człowiekiem, na wpół umarłym, porzuconym przez zbójców” – powiedział w jednym ze swoich Kazań św. Augustyn. Wydaje się, że nikt nie jest wolny od szeroko rozumianych zranień – mogą to być bolesne doświadczenia, różne lęki i niepokoje, doświadczenie odrzucenia i upokorzenia. Doświadczenie zranienia, również grzechu, często prowadzi nas do ucieczki, alienacji, zamknięcia na Boga, na drugiego człowieka, na samych siebie. Motyw ucieczki także upodabnia nas do pobitego człowieka z przypowieści Jezusa – schodził on z Jerozolimy, miasta Boga, do Jerycha, miejscowości położonej w depresji, symbolizującej świat w znaczeniu biblijnym, czyli to wszystko co nie należy do Boga, gdzie nie jest ustanowione Jego panowanie. W konsekwencji ucieczki, oddalenia od Boga i drugiego człowieka, tracimy poczucie własnej GODNOŚCI. Używając języka przypowieści zranienia i grzech, to zbójcy, którzy dokonują rabunku, obdzierają z szat czyli okradają z godności, porzucając półżywą ofiarę na pastwę losu.
