Odpoczynek i świętowanie nie są mało ważnymi elementami naszej życiowej drogi. Można byłoby wręcz zaryzykować zasadę: powiedz mi, jak odpoczywasz i świętujesz, powiem ci, kim jesteś. Ogniskuje to wszystko temat szabatu.
Żydowskie święto szabatu, którego zasady przedstawia pierwsze czytanie, zawierało w sobie bardzo bogatą treść. Przypominało zarówno o Bożym odpoczynku po stworzeniu świata, jak i o radości związanej z wyjściem z niewoli i wkroczeniem do Ziemi Obiecanej. Świętowanie szabatu okazywało się zarówno naśladowaniem Stwórcy, jak i celebracją wolności, którą należało nieść dalej – dzielić z innymi, tworząc warunki dla odpoczynku wszystkich, nie wyłączając z niego niewolników.
Chrześcijanie podejmą ten sposób myślenia, prowadząc je dalej i radykalizując. Niedziela jest nie tylko świętem stworzenia i wyzwolenia, ale także i przede wszystkim świętem nowego stworzenia – odnowienia i wyzwolenia wszystkiego w Chrystusie. Dokonało się ono już w Jego zwycięstwie nad śmiercią, a zostanie ostatecznie zwieńczone w dniu powtórnego przyjścia.
Kiedy więc Jezus mówi w Ewangelii „Syn Człowieczy jest Panem szabatu”, możemy dosłuchać się w Jego słowach tezy, że wszystkie szabaty w historii Izraela były zapowiedzią tego, co realizuje się wraz z nadejściem Syna Człowieczego – odnowa całego stworzenia zostaje zapoczątkowana przez cuda, takie jak uzdrowienie człowieka, który miał uschłą rękę, by znaleźć swe ostateczne spełnienie w otwartym przez zmartwychwstanie porządku nowego świata.
Klasa duchowa, nazywana świętością, polega na tym, że stwarzamy w życiu czas i przestrzeń, by wszystkie te treści mogły kształtować nasze umysły i serca. Pomysł jest od wieków oczywisty: wyjdź w niedzielę poza kierat codzienności. Polecenie to nie jest przy tym bynajmniej negatywne. Nie chodzi wyłącznie o wstrzymanie się od pracy. Świętowanie niedzieli ma być kreatywne, być wyrazem pomysłowej troski – z Eucharystią jako główną inspiracją w centrum – o rozwój relacji z Bogiem i bliźnimi.
Sprawa jest naprawdę ważna. Jeśli bowiem boska wieczność jest świętowa-niem, to nie będziemy się do niej nadawać, jeśli nie nauczymy się po tej stronie prawdziwie odpoczywać i świętować.