W krótkim nagraniu wideo prezentującym ją pokazane zostały najróżniejsze, czasami bardzo trudne sytuacje, w których księża wypełniają swoją posługę. Nagle pewna kobieta z wdzięcznością wręcza kapłanowi białą różę. On zanosi ją do kościoła i umieszcza w pustym dotychczas wazonie stojącym na ołtarzu. Po chwili wazon jest pełny innych kwiatów, przyniesionych przez ludzi, którzy z radością otaczają swego duszpasterza.
Gdy rozesłani przez Jezusa apostołowie wrócili, potrzebowali wypoczynku i wyciszenia. Ich misja przynosiła owoce. Mnóstwo ludzi przychodziło do Jezusa. Jego najbliższym współpracownikom groziło zatracenie się w zgiełku działania ze szkodą dla duchowości. Dzisiaj często mówi się w odniesieniu do kapłanów o pokusie aktywizmu.
To zagrożenie dotyka nie tylko duchownych. W równym stopniu obejmuje wszystkich w Kościele. Czasami można się tak skoncentrować na działaniu, że zapomina się o jego źródle, sensie i celu.
Nawet podczas modlitwy można przesadzić z mnożeniem słów i śpiewów, zapomnieć, że oprócz mówienia do Boga, trzeba Go słuchać. To bywa trudniejsze. Ktoś zauważył, że czasami w parafiach podczas adoracji Jezusa w Najświętszym Sakramencie nie ma ani chwili ciszy. „Uczcie lud adorowania w milczeniu” – apelował niedawno papież Franciszek do proboszczów, bo „już tutaj na ziemi uczymy się tego, co będziemy czynili w niebie”.
ks. Artur Stopka