O tym, jak artyści próbowali sobie poradzić w czasie pandemii, kiedy nie można było grać koncertów, nagrywać nowych scen do filmów, wystawiać spektakli, pisaliśmy już nieraz. Wiemy, że dla wielu sztuka, możliwość obcowania z kulturą i liczne propozycje kulturalne online były źródłem ukojenia, nabrania dystansu, poradzenia sobie z trudną sytuacją. Fundacja Aniołów Miłosierdzia postanowiła pójść o krok dalej i wykorzystać przeżycia i przemyślenia artystów z czasu pandemii, by wesprzeć ideę, która w trudnych warunkach rozwija się bez względu na aktualny czas.
Chodzi o dzieło hospicyjne, prowadzone na Litwie przez s. Michaelę Rak, należącą do Zgromadzenia Sióstr Jezusa Miłosiernego. Przypomnijmy, że u naszych wschodnich sąsiadów do niedawna w ogóle nieznane były takie instytucje jak hospicja. Osoby chore umierały w domach lub szpitalach, często pozbawione należytej opieki, także duchowej. Siostra Rak miała już odpowiednie doświadczenie, bo przed 2008 r. założyła i prowadziła hospicjum św. Kamila w Gorzowie Wielkopolskim, gdzie wówczas pracowała. Pomagała też zakładać hospicja w Mińsku, Kaliningradzie i hospicjum domowe w okolicach Berlina. Kolejna jej misja, właśnie w 2008 r., rozpoczęła się na Litwie, gdzie na prośbę arcybiskupa Wilna zakłada pierwsze w tym kraju hospicjum. Robi to z niezwykłą werwą, nie stroni od występów w mediach i ujmuje swoją życzliwością i siłą ducha. Hospicjum dla dorosłych działa już od kilku lat. Teraz wraz z przyjaciółmi z Polski s. Michaela chce odpowiedzieć na potrzeby dzieci, które każdego roku umierają na Litwie. Dla nich także chce stworzyć w dom, w którym w godnych warunkach spędzą ostatnie godziny życia. Hospicja to takie właśnie mosty do nieba, dlatego przez projekt „Nadzieja na moście do nieba” jego pomysłodawcy włączają artystów w tę wyjątkową drogę.
Doborowe towarzystwo
Interesujący jest sam zestaw twórców, których udało się namówić do wzięcia udziału w projekcie. Siedmiu poetów zgodziło się napisać teksty piosenek, są to Jacek Cygan, Ernest Bryll, Mirek Kowalik, Beata Mencel, Grzegorz Żak, o. Andrzej Bujnowski OP. Za tekst, muzykę i wykonanie swojej piosenki odpowiedzialna jest także Antonina Krzysztoń. Kolejne utwory komponują natomiast: Joachim Mencel, Krzysztof Iwaneczko, Mirek Kowalik, Dagmara Gregorowicz, Lidia Pospieszalska. Utwory wykonają m.in. Mietek Szcześniak, Dagadana, Agnieszka Cudzich i Darek Mucha czy Agnieszka Musiał.
Warto zwrócić uwagę na zbiorową koncepcję tej pracy, bo kolejne utwory w jakiś sposób będą z siebie wypływać. Sprawiła ona także, że spotkać mogły się muzyka źródeł z muzyką elektroniczną, soulowy śpiew połączył się z klasycznym brzmieniem kwartetu smyczkowego, a kraina łagodności zaprzyjaźniła z popowo-funkowym stylem muzycznym. Oprawione będą także od strony wizualnej – każdy z nich zobaczyć można w internecie. Wszystko pod czujnym uchem wybitnego producenta muzycznego Marcina Pospieszalskiego. Za stronę wizualną odpowiadają mistrzowie gatunku: Arkadiusz Gola – wybitny fotoreporter, laureat prestiżowych nagród, m.in. Grand Press Photo, i Michał Szalast – fotograf i filmowiec dokumentalista, publicysta i pedagog, który „ożywił” fotografie, tworząc zjawiskowe teledyski.
W trakcie tworzenia poszczególnych utworów, podczas spotkań i rozmów, powstały też niezwykłe wywiady z artystami, które stały się integralną częścią projektu. Każdy z nich zaskakuje nowym spojrzeniem na codzienność. Każdy zostawia dobre myśli i uśmiech serca.
Ważne przesłanie
Najważniejsze jest jednak przesłanie projektu, to z czym mierzyli się artyści w czasie pandemii i co chcą zostawić jako pewną receptę na różne trudy codzienności. Także na ten ostateczny trud, pożegnania i rozłąki, odchodzenia i radzenia sobie z chorobą. Z tego powodu utwory nazwano „7 perłami Ducha Świętego”, bo między innymi jego dary stały się inspiracją dla twórców. Od nadziei, bez której nie da się bez wątpienia przetrwać trudnego czasu, poprzez pokój, który jest tak potrzebny w naszych niespokojnych czasach, radość, cierpliwość, skromność, cichość i wreszcie największy Jego dar – miłość. Artyści w specyficzny sposób przenoszą te wielkie idee w świat konkretu, opowiadając ze swojej perspektywy jak rozumieją je w codzienności, szczególnie kiedy podstawowe wartości docenia się coraz mniej. Pandemia COVID-19 była dla ludzi testem takich wartości, okazywano sobie wiele solidarności i wdzięczności, gdy mogliśmy pomóc innym i zadbać o siebie nawzajem. Przy takim rozumieniu postaw autorzy projektu powołują się też na słowa Jana Pawła II, które skierował do Polaków w 1991 r.: „«Ducha nie gaście» to znaczy też: nie pozwólcie się zniewolić różnym odmianom materializmu, który pomniejsza pole widzenia wartości – i człowieka samego też pomniejsza”. Dlatego każdy utwór projektu ma za zadanie poszerzyć „pole widzenia wartości”, abyśmy mogli wzrastać jako ludzie i jako społeczeństwo.
Kolejne części projektu mają swoją premierę co tydzień, przez 7 tygodni aż do 26 października. Wydaje się natomiast, że wszystko w tym projekcie jest na swoim miejscu i po kolei. Antonina Krzysztoń otwiera projekt utworem Modlitwa o poranku, który mówi o początkach świata i każdego z nas – a skoro jest początek, to jest też nadzieja. Dlatego słyszymy w tej pieśni: „Boże mój Ciebie dzisiaj proszę/ przywróć nadzieję miłość nam/świat bez nich staje się pustkowiem”.
Brakuje nam takich dojrzałych projektów artystycznych, które łączą profesjonalizm z wrażliwością i głębią. To właśnie jest kultura miłosierdzia, o której mówi papież Franciszek – taka, która zapala serce do dobra, do zainteresowania się drugim człowiekiem i jego losem. A przy okazji, możemy łatwo mieć do niej dostęp – wszystkie perły znajdziemy na stronie: https://mostdonieba.pl/nadzieja.