Ostatnio z powodu beatyfikacji Jana Pawła II dużo mówi się na temat relikwii. Proszę wyjaśnić, czym właściwie są relikwie.
Aleksander
Relikwie (z łac. resztki, szczątki), to doczesne szczątki świętych lub rzeczy z nimi związane. Dlatego rozróżnia się kilka kategorii relikwii. Najpierw są to całe ciała zmarłych. Następnie są partykuły relikwii, czyli cząstki kości świętych. Są też relikwie wtórne, czyli takie, które miały bezpośredni styk z relikwiami, np. płótno, w które zawijano relikwie; jak również przedmioty, które należały do osoby wyniesionej na ołtarze, części jej ubrania lub rzeczy, których na co dzień używała.
Od IV wieku relikwie umieszczano pod ołtarzem. Według św. Augustyna wyrażało to prawdę, że ciało świętego stało się ołtarzem dla Boga. Z czasem zaczęto także umieszczać relikwie w ozdobnych relikwiarzach, a te przybierały najrozmaitsze formy. Miały kształty architektoniczne: wieży, kopuły, wazy itd. Jako relikwiarze pojawiły się też figury przedstawiające świętego, zdobne w perły i kamienie, symbolizujące cnoty tej postaci. Są wreszcie relikwiarze w kształcie monstrancji.
Cześć oddawana relikwiom świętych świadczy o tym, że Kościół wierzy, iż zmartwychwstaniemy w tych samych – choć nie w takich samych, bo będą one uwielbione – ciałach, w których żyjemy obecnie (por. dokument Międzynarodowej Komisji Teologicznej z roku 1992). Relikwie nie mają charakteru jakichś magicznych fetyszy, ale są elementem, który wskazuje na obecność świętego w świecie, w historii. Zaznaczają jego obecność, są niejako symbolicznym i realnym przedłużeniem tej obecności, ale przede wszystkim są one do odczytywania w kontekście komunii świętych. Są niejako wezwaniem do tego, aby duchowo łączyć się ze świętym, wzywając go i ufając jego wstawiennictwu przed Bogiem (por. wypowiedź ks. Sławomira Odera, Serwis Radia Watykańskiego z dnia 23 lutego 2011 r.).