27 grudnia Kościół wspomina św. Jana, Apostoła i Ewangelistę. Od stuleci tego dnia błogosławiono w świątyniach wino i podawano je wiernym, wypowiadając słowa: „pij miłość św. Jana”.
Zwyczaj ten upamiętnia próbę, której w Azji Mniejszej został poddany św. Jan, otrzymując kielich zatrutego wina. Apostoł nakreślił wówczas znak krzyża i bezpiecznie je wypił. Jako jedyny z grona Dwunastu zmarł w sędziwym wieku śmiercią naturalną.
Autor czwartej Ewangelii kanonicznej, trzech listów i księgi Apokalipsy był synem Zebedeusza i Salome. Prawdopodobnie pochodził z Betsaidy, gdzie trudnił się połowem ryb nad jeziorem Genezaret. Należał do uczniów św. Jana Chrzciciela, a następnie został powołany – razem z Szymonem-Piotrem i Andrzejem - do grona apostołów Jezusa, w którym znalazł się również jego brat, Jakub Starszy. Dyskretnie przemilcza własne imię, ale według świadectwa, które składa na kartach Ewangelii, był umiłowanym uczniem Jezusa. W nawiązaniu do wizji proroka Ezechiela (Ez 1) przypisano mu symbol orła, ponieważ w Prologu Ewangelii wzniósł się na wyżyny filozoficzno-teologiczne. Odbiera cześć jako orędownik teologów, wdów i dziewic, pisarzy skrybów, introligatorów i papierników, ślusarzy, bednarzy czy płatnerzy. Jest również patronem Albanii i całej Azji Mniejszej, gdzie miał głosić Słowo Boże.