14 sierpnia do parafii św. Bartłomieja Apostoła w Czernikowie przybył biskup pomocniczy Stanisław Gębicki. Podczas Mszy św., na prośbę proboszcza ks. kan. Piotra Siołkowskiego, poświęcił on ustawiony na cmentarzu krzyż oraz ołtarz i obelisk, który upamiętnia żołnierzy i innych Polaków walczących za nasz kraj.
Procesji od bramy cmentarnej do miejsca celebracji, w której szedł ks. bp Gębicki w otoczeniu duchowieństwa i służby liturgicznej, towarzyszył hymn „Gaude Mater, Poloniae” w wykonaniu miejscowej orkiestry gminnej. Przy ołtarzu księdza biskupa powitali członkowie rady duszpasterskiej i ksiądz proboszcz.
W Mszy św. uczestniczyli: starosta toruński Mirosław Graczyk, wójt i przewodniczący Rady Gminy Czernikowo Zdzisław Gawroński i Czesław Makowski oraz komendant Policji w Czernikowie asp. szt. Paweł Maślewski. Przybyła Kompania Reprezentacyjna Wojska Polskiego Garnizonu Toruń pod dowództwem kpt. Marka Serockiego, kapłani dekanatu czernikowskiego i liczni wierni. Poczty sztandarowe wystawiły m.in. OSP w Czernikowie, Polski Związek Łowiecki (Koło „Bażant” w Czernikowie) i miejscowa Szkoła Podstawowa. Oprawę muzyczną zapewniła gminna orkiestra dęta.
Na początku Eucharystii ks. bp Gębicki pobłogosławił krzyż i modlił się, „aby ten święty znak wiary zawsze nas łączył, jako znak miłości Boga do człowieka, znak przebaczenia i Bożego miłosierdzia”. Znamienne, że przy krzyżu widniały słowa: „Tylko pod krzyżem, tylko pod tym znakiem, Polska jest Polską, a Polak Polakiem”, będące parafrazą dwuwiersza Adama Mickiewicza. W homilii ksiądz biskup przywołał postać św. Maksymiliana M. Kolbego (14 sierpnia przypada jego wspomnienie liturgiczne), który „wśród ludzi nienawistnych, w miejscu nienawiści zasłynął bezgraniczną miłością bliźniego”. Następnie odniósł się do czynu zbrojnego nazywanego Cudem nad Wisłą, czyli do Bitwy Warszawskiej 1920 r.: „W uroczystość Matki Bożej Zielnej nastąpił zasadniczy zwrot w wojnie polsko-rosyjskiej. Podbudowana wiarą waleczność polskiego żołnierza zmusiła bolszewików do odwrotu, który 15 sierpnia przerodził się w ich paniczną ucieczkę”. Wspomniany został również kapelan wojsk polskich ks. Ignacy Skorupka. Poległy podczas bitwy pod Ossowem k. Wołomina, wspominany jest do dnia dzisiejszego jako patriota dający natchnienie wątpiącym w ostateczny sukces w zmaganiach z bolszewikami. Podczas ostatniej w swoim życiu Mszy św. mówił on do żołnierzy 236 pułku piechoty, studentów i uczniów warszawskich: „Czekają nas jeszcze ciężkie ofiary, ale w dzień naszej Królowej [...] zwycięstwo będzie naszym udziałem”. Na zakończenie homilii ks. bp Gębicki polecił poległych w obronie ojczyzny Matce Bożej Wniebowziętej i św. Maksymilianowi.
W dalszej części Mszy św., po modlitwie wiernych, ksiądz biskup pobłogosławił ołtarz przygotowany do spełniania Bożych misteriów i modlił się, aby ołtarz ten był miejscem uwielbienia i dziękczynienia. Po Eucharystii wspomnieniem o swoim ojcu Piotrze Wójciku, uczestniku wojny 1919-1921, żołnierzu batalionu złożonego z ochotników. Dziewiętnastoletni Piotr Wójcik walczył m.in. pod Ossowem i tam został ranny. Ojciec – wspominał pan Czesław – zawsze z wielkim wzruszeniem opowiadał o zwycięskiej bitwie toczonej na przedpolach Warszawy.
Na dalszą część uroczystości złożyły się: odsłonięcie i poświęcenie obelisku ku czci poległych w obronie ojczyzny. Po Apelu Poległych, który poprowadził kpt. Marek Serocki, rozległa się potrójna salwa honorowa z broni palnej.