Dziennik flamandzki (Triduum Paschalne)
Wiadomości flamandzkie nie są zbyt ciekawe – przeprowadzono we Flandrii ankietę w związku ze świętami Wielkanocnymi i pytano o parę skojarzeń, czego te święta dotyczą. Tradycją flamandzką jest bowiem wyjazd na te 2 dni nad morze, bo i pogoda coraz cieplejsza, i dzieci mają 2 tygodnie wakacji.
Odpowiedzi w ankiecie to: 1) czekoladowe jajka (i przed laty szukanie ich w ogrodzie), 2) zajączek, który te jajka przynosi, 3) kolor żółty i wiosna, 4) chyba coś z Jezusem. Bodajże co piąty Flamand wiedział, że to Zmartwychwstanie. Jak mój Małżonek sobie przypomina, przed 30 laty było tutaj tak jak obecnie w Polsce!
Odbywają się nabożeństwa Triduum Paschalnego, jednak uczestniczy w nich garstka ludzi. W Wielki Czwartek było nas ok. 20 osób, więc zasiedliśmy wokół ołtarza z chlebem i winem. W Wielki Piątek natomiast Drogę Krzyżową prowadziła mała grupa wolontariuszy. Dziś Mszy nie ma – jest w sąsiedniej parafii.
Wczoraj jednak spotkała mnie miła niespodzianka i poznałam jedną z pań, opiekujących się kościołem – Polka, od 35 lat mieszkająca w Brugii. A w tle cały czas polskie pieśni w wykonaniu Poznańskich Słowików... Jak się okazuje, księdzu bardzo się spodobało to nagranie, a my dwie – na okoliczność spotkania – posłuchałyśmy bardzo głośno paru pieśni.
Wieczorem natomiast, zamiast spakować leżak i krem do opalania i udać się rządkiem w kierunku wybrzeża, wzięłam się w garść i dokonałam dzieła upieczenia dwóch mazurków kajmakowych. Baranek został zaprezentowany przez Małżonka znajomym i gościom w knajpce, bo jest naprawdę piękny, i mam taką cichą nadzieję, że może choć trochę ludziskom skojarzenie Świąt Wielkanocnych za jego przyczyną w głowie zaświeci.
Magda z rodzinką
Ludziom się nie chce („PK” 14 s.10)
Chciałbym wyrazić swoją opinię na temat komentarza s. Elżbiety Sosnowskiej pt. „Mój zamach na tradycję” z wielkanocnego numeru „PK”. Podobnie jak autorka uważam, że Polacy stracili poczucie sensu świąt paschalnych i dostrzegają tylko marketingową, zajączkowo-pisankowo-zakupową stronę, która wyraża się m.in. poprzez głupie wierszowane życzenia. Także – jak autorka – ubolewam nad tym, że ludzie nie przychodzą na liturgię Triduum Paschalnego. Moim zdaniem jednak przyczyna nieobecności na nabożeństwach nie tkwi w nadmiarze obowiązków, które wymienia siostra, są one efektem powszechnej laicyzacji społeczeństwa. Czyż nasze prababki nie miały tylu obowiązków związanych z uporządkowaniem domostwa i przygotowaniem potraw? A jednak znajdowały czas na pójście do kościoła. Obecnie ludziom się po prostu nie chce. Dlatego też jestem przeciwny propozycjom siostry tj. tytułowemu zamachowi na tradycję. Sprzątanie domów, pieczenie ciast czy przygotowania do święconki są bardzo ważnym elementem przygotowań do Świąt Zmartwychwstania Pańskiego. Pokazują, że ten czas jest czasem wyjątkowym, do którego trzeba się przygotować. Według mnie nie należy rezygnować z tradycji, ale „promować” czy odrodzić „tradycję” uczestnictwa w liturgii Triduum.
I jeszcze jedno: zdanie „Obecność na samej tylko Rezurekcji jest jak wejście do kina na ostatnie dziesięć minut” jest według mnie fałszywe i mnie osobiście uraziło. Porównywanie najważniejszego momentu w roku liturgicznym Kościoła do ostatniego fragmentu filmu jest nie na miejscu. Są ludzie, którzy nie mogą z różnych względów uczestniczyć w Wielki Czwartek i w Wielki Piątek w liturgii, ale zawsze z wielką gorliwością uczestniczą we Mszy Wigilii Paschalnej. Dla mnie tacy ludzie bardziej rozumieją sens świąt Wielkanocnych niż ci, którzy uczestniczą we wszystkich ceremoniach Triduum, kierując się „tradycją”.
patnac