JEDYNOŚĆ-W-SWOIM-RODZAJU KUŹNI
Kuźnia jest jedyna, a jej formuła wieczna i wiekuista. Każdy semestr i każdy wykład są niepowtarzalne; żadna dziedzina teologii nie jest prezentowana od A do Z. Dlatego należy na każdy semestr patrzeć osobno, a każdy poszukujący wiedzy i inspiracji katolik oraz człowiek szukający Prawdy znajdzie choć kilka wykładów szczególnie interesujących w każdym semestrze Kuźni.
Kuźnia to różnorodność, wieloaspektowość i problemowość – porusza tematy z każdej dziedziny teologii i stara się odpowiedzieć na kluczowe pytania przekraczające jedną tylko dziedzinę wiedzy. Emblematyczny pod tym względem jest cykl: Jezus – Platon, który, angażując filozofa, biblistę, historyka, patrologa i dogmatyka, odpowiada na zasadnicze pytanie problemowe: jak to się stało, że chrześcijaństwo podbiło Rzym? I jak to bywa na Kuźni, rozważenie historii ma nam pomóc dziś. Odpowiadanie na pytanie, jak Krzyż podbił Rzym? jest zarazem rozważaniem: jak mamy głosić Chrystusa teraz ludziom, którzy są tak daleko od Ewangelii, jak Rzymianie wtedy. Kuźnia będzie mogła trwać, póki tego typu pytania będą nam zaprzątać głowę i tak długo, póki będzie coś nowego do powiedzenia w teologii – czyli zawsze. Ponad wszystko jednak, Kuźnia będzie istnieć tak długo, jak Dobry Bóg będzie nas darzył łaską, o co prosimy przez wstawiennictwo naszego patrona.
AMDG. By Boga znać, kochać i Jemu służyć.
święty Robercie Bellarminie – módl się za nami.
IDEA KUŹNI TEOLOGICZNYCH INSPIRACJI
Myśl teologiczna, w zasadzie od początku swojego istnienia, wykuwała się w ogniu teologicznych dyskusji. Co więcej, wydaje się, że spór, polemika i rozognione kontrowersje znajdują się w samym centrum rdzenia Biblii i chrześcijańskiej teologii. Kuźnia Teologicznych Inspiracji ma być miejscem spotkań i dyskusji wszystkich, którzy chcieliby pogłębić i lepiej zrozumieć wiarę. Nakreślona wyżej charakterystyka przedsięwzięcia jako przestrzeni debaty, oznacza, że Kuźnia nie będzie zamkniętym kursem teologii, ale miejscem twórczym, gdzie przedmiotem spotkań staną się również zagadnienia, które nie doczekały się jeszcze jednej kanonicznej interpretacji. Wykłady i dyskusje w Kuźni będą zmierzać do ustalenia Prawdy w najbardziej klasycznym rozumieniu tego słowa, które ma za cel wzbudzenie dwóch inspiracji naczelnych: do gruntownego poznania naszej tożsamości rzymskokatolickiej oraz do podjęcia intelektualnych wyzwań, przed którymi stawia nas współczesność, tak, aby Bóg był uwielbiony we wszystkim.
LOGO
Logo Kuźni Teologicznych Inspiracji łączy w sobie przeciwstawne żywioły: ziemię – uosobioną twardą bryłą kowadła oraz ogień – wybujały płomień zmienności. Istnieje także inne przeciwieństwo budujące twórcze napięcie: kowadło – wytwór i miejsce mozolnej pracy człowieka oraz jakby język z ognia – Boskie narzędzie przeobrażeń.
Potężne, majestatyczne i niewzruszone kowadło jest wykwitem przeszłości, solidnym i bezpiecznym fundamentem, uosobieniem wieków pracy, refleksji i Tradycji.
Zwiewny, przeobrażający, palący płomień jest powiewem przyszłości, przybyszem nagłym i niespodzianym do końca, Boskim natchnieniem dającym nowość, świeżość, Życie.
Krzyż jest harmonijną łącznością tych przeciwieństw: nie ma solidniejszego fundamentu niż On i pewniejszego punktu odniesienia na przyszłość. Nie ma bezpieczniejszej Tradycji nad wciąż uobecniane dzieje Krzyża i prawdziwszego źródła Życia nad to, które On daje.
Kowadło – ogień – Krzyż
Tradycja – Życie – Krzyż
Kuźnia Teologicznych Inspiracji
IDEA KUŹNI
Myśl teologiczna, w zasadzie od początku swojego istnienia, wykuwała się w ogniu teologicznych dyskusji. Co więcej, wydaje się, że spór, polemika i rozognione kontrowersje znajdują się w samym centrum rdzenia Biblii i chrześcijańskiej teologii. Bo czyż można bowiem wyobrazić sobie samą Ewangelię bez gorących debat Jezusa, czasem wręcz kłótni, z faryzeuszami, saduceuszami i uczonymi w Piśmie? W sporach tych nie chodziło jedynie o osławiony spór o szabat, ale także chociażby o czystość rytualną czy stosunek do świątyni. Czyż przesłanie Dziejów Apostolskich dałoby się zachować, gdybyśmy pominęli w nich stały w pierwszych rozdziałach konflikt apostołów z Sanhedrynem, który rozpoczął dyskusję na temat znaczenia śmierci Jezusa i odpowiedzialności za nią?
Życie i epistolografia świętego Pawła dostarczają jeszcze więcej dowodów na konieczność nauczania oraz „nastawania w porę i nie w porę” (2 Tm 4,2), gdy pojawiają się sporne kwestie wewnątrz i na zewnątrz wspólnoty Kościoła. Podobnie, czy można wyobrazić sobie teologiczny życiorys św. Augustyna bez jego polemik z pierwszymi herezjami: doketyzmem i pelagianizmem? Teologiczne dysputy były również charakterystyczną i chlubną częścią życia intelektualnego uniwersytetów średniowiecznych. Dość powiedzieć, że np. dzieło św. Tomasza De veritate (O prawdzie) jest zapisem autentycznych dyskusji prowadzonych przez Doktora Anielskiego z innymi profesorami i studentami. Także późniejsze dzieje Kościoła, od czasów kontrreformacji do XIX i XX-wiecznych sporów papieży z modernizmem, pokazują, że polemika, spór, odpowiadanie na intelektualne wyzwania w każdym niemal stuleciu, są nieodzowną częścią przekazu wiary i rozwoju teologii.
Kuźnia Teologicznych Inspiracji ma być miejscem spotkań i dyskusji wszystkich, którzy chcieliby pogłębić i lepiej zrozumieć wiarę. Nakreślona wyżej chara-kterystyka przedsięwzięcia jako przestrzeni debaty, oznacza, że Kuźnia nie będzie zamkniętym kursem teologii, ale miejscem twórczym, gdzie przedmiotem spotkań staną się również zagadnienia, które nie doczekały się jeszcze jednej kanonicznej interpretacji.
Jednakże, ożywione debaty, do których będziemy zachęcać, winny być rozumiane na wzór średniowiecznych dysput, a nie współczesnego szeroko rozumianego dialogu, przepoczwarzającego się dzisiaj często, jak to ujmował Martin Heidegger, w „paplaninę”. Nie każda bowiem rozmowa jest dialogiem i nie każdy dialog jest wart słów. W nawiązaniu do innego wpływowego myśliciela XX wieku – Michel Foucault, można zauważyć, że z niezliczonej ilości debat, dyskusji i ankiet, niewiele dzisiaj wynika i mają one znikomy wpływ na rzeczywistość, służąc raczej zdobyciu wiedzy (zatem władzy) o społeczeństwie. Celem wykładów i dyskusji w Kuźni będzie ustalenie Prawdy w najbardziej klasycznym rozumieniu tego słowa, w myśl pierwszego artykułu De veritate: „verum est id quod est” („prawdziwe jest to, co jest”). Wydaje się, że często dziś zapominamy, iż podstawowym celem teologicznego dyskursu nie jest znalezienie argumentów dla udowodnienia, że wszyscy wokół nie mają racji, ale ustalenie „tego, co jest”, by żyć w Prawdzie. Wszak nasz Zbawiciel mówił: „Ja jestem Drogą, Prawdą i Życiem” (J 14,6). Mamy dążyć do Prawdy nie dla zaspokojenia intelektualnej ciekawości lub zdobycia argumentów, ale po to, by żyć w Prawdzie. Z tej przyczyny, głównym zadaniem Kuźni będzie ustalenie tego, co jest stricte rzymskokatolickie w odróżnieniu od innych światopoglądów, a nawet wyznań chrześcijańskich, by móc podjąć z nimi rzeczywisty i twórczy dialog. Jego zadaniem nie jest prowadzić do sztucznego kompromisu, ale dążyć do zrozumienia, w którym momencie i dlaczego nasze drogi się rozchodzą. To wezwanie, by, cytując Norwida, „różnić się pięknie i mocno” ma za cel wzbudzenie dwóch inspiracji naczelnych: do gruntownego poznania naszej tożsamości rzymskokatolickiej oraz do podjęcia intelektualnych wyzwań, przed którymi stawia nas współczesność, tak, aby Bóg był uwielbiony we wszystkim.