Po śmierci i zmartwychwstaniu Jesus ustanowił nową wspólnotę braterską w swoim Ciele Mistycznym, które jest Kościołem, i przekazuje mu swoją moc, aby wszyscy ludzie mogli osiągnąć chwałę wieczną. „Przestańcie się lękać! Jam jest Pierwszy i Ostatni, i Żyjący. Byłem umarły, a oto jestem żyjący na wieki wieków i mam klucze śmierci i otchłani” (Ap 1, 17-18).
Życie apostolskiej społeczności ukazuje moc wiary, która uzdrawia (por. Dz 5,12-16). Ta wspólnota wiary łączy ludzi i czyni z nich wspólnotę uczniów Jezusa z Nazaretu. Gdyby w tej wspólnocie nie było jedności, przepowiadanie o zmartwychwstaniu Jezusa nie byłoby wiarygodne, zabrakłoby koniecznego świadectwa.
Dzisiejszy fragment Apokalipsy przedstawia wizję Jezusa żyjącego na wieki. Oto „Syn Człowieczy” spełnia proroctwo Daniela, jego odzienie jest symbolem kapłaństwa i władzy królewskiej. Natomiast „Dzień Pański” jest pierwszym dniem tygodnia, niedzielą, dniem zmartwychwstania, w którym każdy chrześcijanin spotyka się z Chrystusem Zmartwychwstałym na Eucharystii.
Jeszcze podczas Ostatniej Wieczerzy Jezus mówił o Pocieszycielu, który miał przekonać o grzechu, sprawiedliwości i sądzie (por. J 16, 7-15), teraz Ewangelia mówi już o posłaniu, połączonym z przyjęciem władzy w mocach Jezusa: „Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone” (J 20, 23). To wyraża Miłosierdzie Boga i stąd tej niedzieli jest ono szczególnie czczone. Jest ono owocem ukrzyżowania, zmartwychwstania i Zesłania Ducha Świętego widzianych jako jedno wydarzenie zbawcze. Oto Chrystus jest już „uwielbiony” w swojej męce i śmierci, i stąd Jego miłosierne pojawienie się po zmartwychwstaniu jest u św. Jana odnowieniem więzi osobistych z Jego uczniami, jest darem pokoju (por. J 20, 19.21).
Spotkanie Tomasza z Jezusem, z Jego ranami, nie tylko rozbudziło wiarę apostoła: „Pan mój i Bóg mój” (J 20, 28), ale jest jeszcze pełniejszym objawieniem miłosiernej miłości wszystkim wierzącym. Św. Tomasz ma prawo dotknąć Jezusa (w przeciwieństwie do Marii Magdaleny – por. J 20, 17), ponieważ Jezus po przekazaniu Ducha Świętego (por. J 20, 22) zostaje wywyższony przez swojego Ojca. Bóg jest wierny swojej miłości do człowieka, a jej przyjęcie winno oznaczać wiarę w miłosierdzie. Oto miłosierna miłość Boga, objawiona w Chrystusie Panu, który zwyciężył grzech i śmierć, który jest Bogiem życia i świętości.