(...) Bardzo mnie nurtuje pewien problem. Jaką rolę w Kościele mają wszyscy święci, których coraz więcej nasz Ojciec Święty wynosi na ołtarze? Czy trzeba modlić się do nich, aby wstawiali się za nami? A może byłoby lepiej modlić się bezpośrednio do Boga, który wie, co nam potrzeba i co jest dla nas dobre? Ja całe życie modlę się bezpośrednio do Boga Ojca, Syna Bożego i Matki Najświętszej. Bardzo dużo w życiu przeszłam i nigdy nie zostałam bez opieki Bożej.
Anna
Mam wrażenie, że podobne pytanie może zadawać sobie wiele osób. Zatem warto nad tym się zastanowić.
Najpierw chciałbym zwrócić uwagę Pani i Czytelników na to, że Kościół jest powszechny. Jest dostępny dla wszystkich wierzących w Chrystusa. A są to przecież ogromne rzesze ludzi. Łączy nas wiele, ale też wiele dzieli. Temperament, wychowanie, styl życia, kultura kraju, w którym mieszkamy, mentalność, sposób przeżywania swej religijności. Wręcz trudno sobie wyobrazić, jak bardzo Kościół jest różnorodny. Dlatego też powinien w różnoraki sposób docierać do ludzi wierzących. Ponieważ my się różnimy, to i sposoby głoszenia Ewangelii muszą być różne, by odpowiedzieć na potrzeby różnych ludzi.
Przede wszystkim wierzymy w Trójcę Świętą i to Ona powinna być pierwszorzędnym adresatem naszych modlitw. Lecz Pan Bóg w swej łaskawości pozwala nam zwracać się do siebie samego za pośrednictwem też innych osób. Wśród nich na pierwszym miejscu wymienić należy Matkę Najświętszą. Potocznie często mówimy, że modlimy się do Niej. Nie wolno nam jednak zapominać, że w takiej modlitwie prosimy o Jej wstawiennictwo i orędownictwo przed Wszechmogącym. Kapitalnie tę prawdę wiary widać w pobożności; w modlitwie "Pod Twoją obronę". Prosimy tam, by Maryja prowadziła nas do swego Syna.
Święci, o których Pani pyta, odgrywają rolę podwójną. Najpierw mogą być dla nas tymi, poprzez których zwracamy się do Boga. W Pani życiu, w Pani duchowości ważny był akurat zwrot ku samemu Bogu, ku Maryi. Innym ludziom może być łatwiej w drodze ku Bogu, jeśli skorzystają z orędownictwa świętych. Są oni bowiem naszymi orędownikami. Na pewno bardziej nam bliskimi, bardziej do nas podobnymi, niż sam Syn Boży czy Bóg Ojciec. Dlatego wielu ludzi rzeczywiście korzysta z pośrednictwa świętych.
Drugim zadaniem świętych jest przykład. Ci, których Kościół wyniósł na ołtarze, prawdopodobnie wcale o tym nie myśleli w czasie swej doczesnej egzystencji. Ich głębokim pragnieniem, wspólnym dla nich wszystkich, była jak najbliższa, najgorętsza przyjaźń z Bogiem. Pracowali nad nią na różne sposoby. Dochodzili do bliskości z Bogiem różnymi drogami. Czasem gorliwą pracą apostolską, czasem przez życie wypełnione modlitwą w zaciszu pustelni lub klasztoru. Czasem tą drogą było skrajne ubóstwo, czasem piękne i pełne poświęcenia życie rodzinne. Różne więc to były drogi, ale jeden Pan, ku któremu zdążali.
Kościół powołuje się na ich przykład, aby nam uprzytomnić, że świętość i bliskość z Bogiem wcale nie są takie trudne do osiągnięcia. Zaś modlić się mamy do nich, by wstawiali się za nami u Boga i pomagali nam kroczyć naszą osobistą drogą pobożności i wiary. Moje doświadczenia duszpasterskie wielokrotnie udowodniły słuszność tego, co napisałem. Przykład i wstawiennictwo świętych pomagały tym, których spotykałem na swej kapłańskiej drodze. Pomagają i mnie samemu.
Mam nadzieję, że udało mi się w dostateczny sposób odpowiedzieć na Pani pytanie. Proszę pamiętać, że różne są drogi, ale ten sam cel - nasza jedność ze Zbawicielem. Z całego serca życzę, by doświadczała jej Pani w swej pobożności.