W niedzielę 10 października rozpoczęło się w Rzymie Zgromadzenie Specjalne Synodu Biskupów poświęcone Bliskiemu Wschodowi. Obrady będą trwały dwa tygodnie i skupią się na temacie: „Kościół katolicki na Bliskim Wschodzie: wspólnota i świadectwo”.
Warto zwrócić uwagę na to szczególne wydarzenie, kiedy to Synod Biskupów zajmuje się nie jednym zagadnieniem czy też kontynentem, jak to miało miejsce w przeszłości, ale konkretnym regionem geograficznym. Dzieje się tak dlatego, że jest to ziemia niezwykle ważna, ziemia Abrahama, ziemia, gdzie narodził się Chrystus, gdzie żył, umarł i zmartwychwstał. Jest to ziemia, którą można nazwać kolebką Kościoła, gdzie Kościół przed wiekami był liczny, żywy i prężny. Z tego względu jest to ziemia bliska sercu każdego chrześcijanina, bo przecież to ziemia naszego Pana i nie może być nam obojętna. Tym bardziej że wyznawcom Chrystusa nie żyje się tam łatwo. Stanowią oni dzisiaj znikomą mniejszość. W niektórych krajach są ledwo tolerowani, w innych zaś prześladowani. Nie wolno budować świątyń, posiadać Biblii i krzyży. Za naruszenie tych przepisów w niektórych państwach islamskich grozi kara śmierci. Ponadto są to regiony niespokojne politycznie, gdzie niemal nieustannie trwa napięcie i wybuchają konflikty. Poważnym problemem jest stała emigracja nielicznej już grupy chrześcijan z tych terenów. Stąd wysiłek całego Kościoła powinien zmierzać do tego, aby ich wspierać modlitewnie i materialnie. Aby katolicy i nieliczne miejsca związane z Chrystusem, które są w rękach katolickich, mogły w tych rękach nadal pozostać. Jak wiemy, ofiary zbierane w całym Kościele w każdy Wielki Piątek są przeznaczone właśnie dla chrześcijan w Ziemi Świętej. Chrześcijanom żyjącym na tych terenach pomagają też pątnicy, którzy przybywają z całego świata. Utrzymują się oni m.in. z pielgrzymek.
Warto o tym pamiętać, zwłaszcza przy okazji Synodu Biskupów, i wyjść poza własną, często ciasną perspektywę ograniczenia widzenia Kościoła tylko do wspólnoty uczniów Chrystusa żyjącej w Polsce nad Wisłą. Tym bardziej że w związku z ogromnym zróżnicowaniem tradycji katolickich Kościołów wschodnich, których jest ponad dwadzieścia, możemy doświadczyć także ogromnego bogactwa całego Kościoła, które w naszym regionie geograficznym jest nam niedostępne. Jednak to właśnie na tym trudnym terenie i w tych niełatwych warunkach Kościół ma być znakiem i narzędziem pojednania na wzór pierwszej wspólnoty jerozolimskiej.
Ważnym zadaniem synodu będzie wzmocnienie więzi zarówno pomiędzy tymi Kościołami, jak i ich relacji z Rzymem. Trzeba bowiem pamiętać, że liczne i prężne wspólnoty chrześcijańskie na Bliskim Wschodzie zostały niemal zmiecione przez islam. A jednym z powodów tak szybkiego rozwoju islamu na tych terenach był brak jedności wśród chrześcijan.